—«—
Krapka...Koma...Hlyna...L’udyna...
X³ba mozhna dozhyty zhytt’a do krapky? Xtos’ mozhe j dozhyvaº, a xtos’ stavyt’ komu, brunatno-chervonu. St³jte, to ne koma, to lyshen’ krov skrapuº z krapky, shcho cv’axom zabyta u serce. Derev’janyj xrest ³rzhav³º v³d sp³vchutlyvyx pohl’ad³v, a shtuchn³ kv³ty pechal³ j dos³ kv³tnut’ navkolo n’oho. Ne stavte chervonu krapku vseredyn³ rechenn’a! Rozkolupana lopatamy hlyna spresuºt’s’a na t³lo, zakrapaº z krapky krov, krapka stane komoju, zrodyt’s’a nove zhytt’a. ² tod³ na ³rzhavomu derev’janomu xrest³ vy pobachyte berezov³ serezhky ³ v³dchuºte smak berezovoho soku.
—«—
Pereklady sv³j b³l’ na mo¿ plech³. Bo ja vzhe zvykla do t’ahar’a v³chnosty. Tob³ vazhko, ja znaju. Ale zh na te j stvoren³ zh³nky, tomu º v ´enax u nyx — p³kluvatys’a pro kohos’. Ty ne znajdesh taku zh³nku de ³nde — lyshe tut, v Ukra¿n³. Shche ne vynyshchyly ´enetychnoho kodu l’ubovy. Ce nalezhyt’ v³chnosty, jak ³ Chumac’kyj shl’ax, shcho º lyshe na nashomu neb³. Nad ³nshymy — prosto rozlyte moloko. Tomu ne vahajs’a, ja ponesu tv³j b³l’, vkazuj dorohu.
—«—
Last³vchyne hn³zdo, jake ja bachyla t³l’ky zdaleku, za brakom kosht³v pobachyty joho zblyz’ka, spravylo na mene pevne vrazhenn’a. Arx³tektura z prysmakom ³stor³¿ ³ nat’akom na v³chn³st’. Ale d³jsno vrazyv kam³nnyj orel na skel³ b³l³j. Xmary nad nym buly sxozh³ na v³tryl’nyk, sebto Let’uchyj hollandec’. Shcho blukaº nebom, l’akajuchy martyn³v, jak³ jak spravzhn³ mors’k³ vovky (z b³lymy krylamy) manevruvaly u prostor³ nebesnyx xvyl’, n³by ¿m nema n³jakoho d³la do skel’, Last³vchynoho hn³zda ³ mene z mo¿my dr³bnymy problemamy.
—«—
Dyvl’us’a na more, shcho xlypaº, n³by zrydalos’a, rukamy solonymy perebyraº chotky hal’ky, perehortajuchy molytvy-ryby. Shukaju sensu, shcho zaxovavs’a u mushl’ax, jak³ peredbachlyvo-tyxo sxovalys’a na dn³.
A perly blyskuch³ jak zor³, shcho blymajut’ v noch³, u mushl’ax sprahlyx ³ poroslyx strazhdann’amy vse shche zhyv³, ne vmerly use-taky.
Chy varto dyvytys’a v och³ zaplakanomu mor’u, shcho xovaº sens strazhdan’ u staryx mushl’ax... Chy to dzerkalo, zronene dolu?
—«—
Vos’ma, dev’jata, des’ata, odynadc’ata sproba vyzhyty p³d chas shtormu sered koralovyx ryf³v... ² zhodnyx majak³v...
Ta zh ne vpershe, vyzhyla.
—«—
Rozm³n’aj na dr³bjazok doshchu xmary.
F³losof³’a smutku prosta – voloh³st’ nastroju.
—«—
Ulamok s³ro¿ skel³ u syn’o-zelenomu mor³.
V ³ t r y l o.
Ulamok zmertv³loho serc’a u bajduzhomu zhele susp³l’no¿ sv³domosty.
B ³ l ’.
—«—
Ja sp³znylas’a na korabel’,
shcho v³dplyvav u v³chn³st’...
Bajduzhe... Ja j ne duzhe xot³la.
—«—
V³dryvaju shmatochky v³d svoº¿ sv³domosty
³ kydaju v Letu, jak xl³b —
hoduju rybok.
—«—
Upala h³lka suxa p³d kolesa avto
N³ su¿cydu, n³ vbyvstva,
Prosto mortal combat Death
—«—
Kosm³chnyj vyxor zd³jmaº pyl’uku do neba
A lyst’a suxe nahadalo metelyk³v n³zhnyx
Ja prosto sumuju bez tebe
—«—
Vesna zupynyla xodu svoju lehku
Zelenoho podyxu prahnut’ dereva ³ dush³
To xolod v serc’ax
—«—
Znov s³rymy xmaramy nebo navyslo nad m³stom
Ja xochu pobachyty ranok u prochynenyx v³knax
A dushu v³dkryty vzhe p³zno?
Vech³r
—«—
Zustr³la s’ohodn³ staren’ku znajomu babus’u
Vona jak ³ zavzhdy z klumkamy rushala v dorohu
Poshuk neobx³dnosty
—«—
Sm³tt’arka
Hazon
Porozhn’a pl’ashka,
Jaka myttºvo znykaº u paket³ babus³,
Shcho maº vyhl’ad neprybranoho hazonu
B³l’a sm³tt’arky.
Dl’a kozhno¿ pl’ashky — sv³j paketyk.
Zaklopotan³ l’udy
Z torbamy posp³shajut’ u spravax
Vokzal
Ky¿v
29 travn’a 2003 r³k.
—«—
Dov³rylas’ dusha pershomu l³pshomu.
Bo zmuchylas’ strashenno strazhdann’amy vlasnymy.
Rozkrylas’ jak m³d³’a oholenymy perlamy.
A vin razok namysta zrobyv ³z ¿¿ v³dvertosty.
—«—
1.
Nu os’ ³ vse.
Ostann³ poc³lunky
² druzhn³ potysky ruky.
Ob³jmy, sl’ozy, zharty
² knyzhky v darunky...
Vokzal v Krymu.
Banal’ne “proshchavaj”
² zmax ruky l’v³vjanky,
A zam³st’ chajok —
Kryk brydkyx voron.
² na dodatok marsh sumnyj slovjanky,
Jak stuk kol³s.
Va´on.
Beton. Peron.
2.
My, mozhe, znov zustr³nemos’ z toboju
U marenn’ax, virshax,
Vyd³nn’ax chy u snax.
Zhyvoju sylylas’a vyjty ³z dvoboju
Sama z soboju,
Jak u kl³tc³ b’ºt’s’a ptax.
A plavn³ za v³knom
²shche tak³ zelen³
² pot’ah tak pov³l’no, jak slymak,
Povze, sp³tkaºt’s’a ³ t’ahnet’s’a po rejkax
Do sonc’a, shcho tak sxozhe na majak.
3.
Dodomu!
Polem, plavn’amy chy l³som.
Dodomu!
Bo dumky mo¿ vzhe tam.
Nezvychno tak bulo hul’aty p³rsom...
Teper dodomu!
Bo dumky mo¿ vzhe tam.
—«—
Na v³ter popelom letyt’ tvoº ³m’ja,
Kruzhl’aº doshch nad v³knamy oblych...
Ja znov do bol’u pokoxala skrypal’a,
Rukopys dol³ u bahatt³ dohora...
Stuk serc’a... v³ter... spohady oblysh.
Немає коментарів:
Дописати коментар