Valentyn Koval’ov
—«—
C’a n³ch º dystyl’atom straxu,
V n³j — kryky vymerzlyx z³rok,
Xryp³nn’a zavchene nevdaxy,
Shcho ob³rvav znov motuzok.
L³xtar kupaº u zelenc³
Mertvotn³st’ rybjachyx oblych...
² ne prydbaty ³ndul’´enc³j,
Nad³’a — krapel’ka na denc³,
Koly slymuº s³ra n³ch.
De ty º?
(Hîp-tekst)
Vzhe radivo ne hraº na stini,
Chomus’ tak sumno j xolodno meni.
Shchob vhritys’, xochu bachyty tebe,
Koxann’a kaloryferne moº, —
De ty º?
U nas s’ohodni xolodno u xati,
Ne hrijut’ batare¿ na pechi,
Vsi xod’at’ holi, bosi i rohati,
A z ¿zhi — lysh dirky vid kalachiv.
Vid prot’ahiv meni narvalo pal’c’a,
Mizynchyk bidnyj tyzhden’ vzhe hnyº,
Zihrij mene, neshchasnoho blukal’c’a,
Koxann’achko haracheº moº —
De ty º?
Rozlohyj kaktus na mo¿j mohyli
Shumyt’ hill’am j plodamy vyhraº.
Javl’us’ ja z toho svitu mo¿j mylij
I zastohnu: "Koxann’achko moº,
De zh ty º?".
—«—
B³zh³m, sxovajmos’a xutch³she za lashtunky,
Polyshym scenu na andro¿d³v-aktor³v.
Toj ¿x vertep zapro´ramovanyx stosunk³v...
Vzhe azh hykaºt’s’a v³d nadm³ru povtor³v.
Ja l³pshe n³zhno nakusaju v³zerunky
(Nav³shcho j de — xaj ce tryvozhyt’ lycem³r³v);
V kutochkax vust tvo¿x blukajut’ poc³lunky,
² m³s’ac’ xtyvo kraple-c³dyt’s’a charunkom,
² my — sp³tn³l³ ³ naprochud chyst³ zv³r³...
—«—
Napishu-ka ´lupen’kuju pesn’u...
(S.Chi´rakoff)
Os’ zara napishu virsha,
Shob vsim us’o bulo pan’atno,
Shob oshchushchat’ bulo prijatno,
Jak rozvertaºt’s’a dusha.
Tam bude paru slov pro sl’ozy,
Nºrazdºl’onnuju l’ubov,
Pro te, jak tyxo kraple krov
Na lºpºstki ustalaj rozy.
Ja ne astavl’u v virshi bresh
Dl’a c’oho... kzystyncyalizma.
Do n’oho zh rymy (krome klizmy)
Nu azh nikak ne podberesh.
Zatºm na noty pokladu
Stixa — joho usi pochujut’!
Jasykovºdy xaj l’utujut’;
Xovajtes’, muzy — ja idu.
—«—
Psom nepevno harchyt’
Kamufl’ovane xmaramy nebo,
Semyxv³stky doshchu
Basaman’at’ poxmuryj stavok.
Tebe zlyva navchyt’,
Jak prynesty nebazhanu trebu
Nap³vbohu-xl’ushchu,
J ty stanc’uºsh xymernyj tanok,
Rozst³bajuchy pojas
Z or³xalku, nemov ²polyta.
Ta... ²znov ne Tezej,
² ne Pont ocej stav zdoshchov³lyj.
Chom trudyt’ marno holos?
Zam³st’ nas v³dpov³dn³ molytvy
Peresud chyjs’ zverze,
Amazonko moja neum³la.
—«—
R³ka, nastojana na m³s’achnomu sv³tl³ —
Moº ºstvo, n³komu ne potr³bne,
Bo m³s’ac’ toj — fol’´a, xoch, mozhe, j sr³bna,
Bo toj pot³k — sudyny, nerozkv³tl³
Trojandamy p³d lezom... Prosto neba
Lezhu, up’javshys’ n³ht’amy u hlynu.
Pryjdy, v³z’my, v³z’my, moja ºdyna,
Xoch na sobachyj xarch! ² znov — ne treba...
—«—
Pro shchos’ reche v moroznu n³ch kam³n,
Prymxlyvo huby krem’jan³ skryvyvshy,
J tremt’achym penzlem dyvn³ runy pyshe
V jantarn³j hlybyn³ sosnovyx st³n.
To — sa´a, de lystopad znav³sn³v,
Zhene mene nudnym doshchem os³nn³m,
Mov zv³ra, po nenavysn³j kra¿n³,
Kra¿n³ beznad³jno chornyx sn³v.
Kudy? Nav³shcho? Vs’udy pustota, —
V potvory-dol³ dyvn³ zabahanky.
Men³ zh — lysh roz³rvat’ chyjus’ horl’anku
Abo poc³luvat’ tvo¿ vusta...
Nyzajuchy namysto ³z hodyn,
Kam³n vmovkaº, sonno mruzhyt’ och³,
² ja p³rnaju v neprohl’adn³st’ noch³—
Odyn. Odyn. Odyn. Odyn. Odyn.
Acteky
Na p³ram³d³ zhrec’ shal³º,
Vnyzu ukl’aknula jurba,
Bo of³rujut’ ne raba —
To boh zv³l’nytys’a vol³º
V³d plot³ tl³nno¿. X³ba
Ne z shchast’a serce june ml³º?..
Holodnym blyskom lezo tl³º
Na t³m’¿ shtuchnoho horba.
Vraz zmovkly flejty. Xyzhyj krok,
Ruka p³d rebra ³ — ryvok...
Zojk bol³snyj p³rna u xmary;
P³dn’ato bojov³ kyjky, —
Z³jshlys’ Orly ta Ja´uary,
J na chest’ boh³v tr³shchat’ k³stky.
—«—
Zd³jsnylos’a! Rehoche xeruvym,
P³dnos’achy do hub svoju tremb³tu;
Tr’asut’s’a kryla, holova, pokryta
Roh³v v³ncem, v³d n³mbu het’ kryvym.
Vse. Kyselem zastyhla v venax krov.
V n³kudy cherez jan´ol’s’k³¿ xory
Vede mene, napevne, troxy xvora
Ujava — transcedentnyj shchurolov.
D³alo´ ³z roz³p’jatym
— Xaj kotyt’s’a use p³d try chorty:
Xaj duren’ nym zalyshyt’s’a do skonu,
Nabude s³r³st’ chynnost³ zakonu,
U pyky poc³l’a lajno j torty.
Nexaj v³nshujut’ holovy korony
Chy kovpaky. Jakshcho komus’ bresty
Kortyt’ po trupax — batechku, prosty,
Ale ³ v³n xaj pret’s’a bezboronno.
— Vy pevn³, shcho nemaº v Vas zhal’u?
Ce zh — c³lyj sv³t bajduzh³st’u zall’aty!
Kudy zh us³ “nenavydzhu” j “l’ubl’u”,
Ta j, vresht³-resht, l’uds’ku c³kav³st’ kl’atu?
Nu povysy shche, Hospody, mol’u!
— Nabryd ty. Vt³m, vustamy nemovl’aty...
Rondel’
Ja peven, shcho pochatok º k³ncem,
Shcho spohad — ne al’uz³’a pokary,
Shcho b³l’sh³st’ zavdaº sob³ udar³v,
Aby ukryt’ cholo jakyms’ v³ncem.
Ja peven, shcho bez´luzdo but’ chencem,
Shcho zhaha — perevt³lena prymara,
Shcho n³mb chast³she — rohove k³l’ce,
Jak zas³b obduryt’ l’uds’ku otaru.
Ja peven, shcho ne mozhu stat’ tvorcem,
Shcho chesnost³ koxann’a ne do pary,
Shcho x³t’ j op³ka — duzhe keps’k³ lary,
Shcho pevn³st’ vzhe poxovano zhyvcem...
Ja peven, shcho pochatok º k³ncem.
—«—
Zostan’s’a! Ja tumanom obernus’
² skondensujus’ na tvoºmu t³l³,
Zmochu rosoju pal’chyky nesm³l³,
Na ´rym-hrymasu mrjakoju v³jnus’.
Ne jdy! Peretvor’us’a na krystal
Karm³nu, l’odu, sol³ — jak zaxochesh,
Zlamaju prom³n’, pushchenyj uv och³
Nadnovoju potr³skanyx dzerkal.
Lyshys’a! ² ja vyblysnu nozhem,
Vmyt’ pokremsaju dyvnoho pokroju
Tvoju vd’ahanku. Ham³vnu?
Nevzhe?
Taky v³z’mu j prykynus’a soboju.
—«—
Kudy zav³v ty mene, prov³dnyche?
Krok z³ stezhyny — ³ lypke bahno
Bazhann’a, mr³¿ vysmokche. On klyche
Hnylyx vohn³v manlyvyj blysk. Davno
Dazhd’bozh³ pravnuky zabr’oxalys’, mov svyn³,
Stroshchyly hat’, shcho j tak vzhe zohnyla.
² tyxo hyne u smerd’uch³j tr’asovyn³
Chyjs’ romantyzm — fal’shyvyj Uzala.
Seksonet
My vs³ strybaºmo z v³kna —
Xto ranuvato, xto p³zn³she...
Tam, za v³knom rozhevo dyshe
Nepereborna ta¿na.
Tam persa povn’at’s’a nektarom
(Cebto, po-nashomu, cyc’ky),
Styrchat’ kudlat³ budjaky...
My ¿x zdolaºm nezabarom.
Kudy zh nas vyvede tunel’?
M³j holovatyj menestrel’
Rozv³da — v peklo chy do raju;
Os’ vzhe shk³r’asta flejta hraº,
² l³zhko skrypom shchos’ blahaº:
To znak — kypyt’ burlyvyj sel’.
Валентин Ковальов. Поезія (avantGarde / odisseja postfuturyzmu) / Nеабищо the best : поезія, проза / Упоряд.: Левченко О.Ґ., Стронґовський І.Ю. - Житомир : [б. в.], 2003. - 56 с. - (Бібліотека ЖОО СТМУ "Ліґа АртіС" ; вип. 6). - С.35-38.
Немає коментарів:
Дописати коментар