Moºmu zemnomu koxann’u
Koly s’ohodn³ ja pobachyla tebe zzovn³, to ne znala shche, shcho zaxochu tebe, zaxochu koxaty, koxaty tebe ³ zaraz za raz.
Ty c’oho ne sxochesh — raz koxav mene, a ja tebe tod³ n³. A zaraz — tak.
Chomu ty ne mozhesh pokoxaty zaraz. Vzhe pot³m, jak ja ne sxochu — ne budesh.
Chomu vs³x koxajut’ «nazavzhdy», a ne na «zaraz»?
Ty ne budesh bojatys’a, shcho pokynu tebe (jak vs³), my pokynemo odyn odnoho. Pot³m, jak ty zaxochesh, pokoxaºmo odyn odnoho v³ch-na-v³ch.
Budesh harnym bat’kom ne moº¿ dytyny, bo ja ne budu mat³rju tvoº¿. Ale zh, koly sxochemo, budemo koxaty...
Ja mozhu l’ubyty tebe za sm³x, a ty mene za sm³shn³st’ svoju, bo n³zhn³st’ ruk tvo¿x syl’na, a kam³n’ stosunk³v zavzhdy maº serce.
Ty skazav, shcho pryjdesh ³ budemo koxatys’a, ale c’oho ne bude, bo ja koxala tebe zaraz, a ty mene kolys’. Mozhe, zustr³nemos’ teper?
—«—
V³n xodyt’ za mnoju. Vlasne, v³n zavzhdy z³ mnoju... Nav³t’ narodzhuºshs’a ³ vmyraºsh, osp³vuºsh ³ kl’anesh, l’ubysh ³ nenavydysh, ale... z nym zhyvesh. V³n ³ bat’ko, ³ maty, sestra, brat, butt’a, ³snuvann’a, zhytt’a, ³... prosto Ja!
Ja sm³jus’a Jomu v oblychch’a, nemov u dzerkalo ³ v³drazu zh lovl’u sebe na dumc³ — bojus’a, xochu pozbutys’a c’oho Bol’u.
Pravda, ³nod³ v³n pryºmno posmykuº struny serc’a, ob³c’ajuchy h³rke rozcharuvann’a. V³n robyt’ z mene nezvychajne: t³lo peretvor’uºt’s’a v derevo, nervy nat’ahujut’s’a strunamy, a z mozku v³n robyt’ smychok. Tod³ muzyka staº cherstvoju ³ zvuchyt’ r³zko — sv³tom pravyt’ Rozum...
Tak ja joho nenavydzhu. Nav³t’ koly v³n mene shmatuº ³ r³zhe — ja nenavydzhu joho menshe, majzhe zovs³m.
V³n post³jno ch³pl’aºt’s’a do mene, do n’oho, do nas, nemov zhebrak na vulyc³. Daºsh mylostyn’u, shchob v³dchepyvs’a ³ jdesh... Prosto jdesh sob³ dodomu. Xa! Z’hodom ty znovu pryjdesh s’udy ³ znovu davatymesh, shchob v³drazu zh utekty het’. Vtekty? Nevzhe tvoja cherstv³st’ ne zdatna zrozum³ty, shcho ce — zalezhn³st’?..
My zaxlynaºmos’ u mor³ Zhytt’a, v³dchajdushno namahajuchys’ dos’ahty bereha. Narodzhenn’a ³ z us³x syl v³dbyvajuchys’ v³d bereha Smerty (xoch v³n zavzhdy blyzhche!), ale n³xto (nu xocha b xtos’ sprom³hs’a skynuty z sebe vazhkyj kam³n’) ne z³znaºt’s’a sob³, shcho plyve proty tech³j norovysto¿ h³rs’ko¿ r³chky pom³zh berehom korol³vstva B³l’...
—«—
M.O.
¯¿ posm³shka… Chomu pro ne¿ sperechajut’s’a? ¯¿ l’ubl’at’ ³ nenavyd’at’, nasl³dujut’ ³ shtampujut’, ale ne rozhadujut’…
Posm³shka os³nn’o¿ hrozy, vesn’anoho doshchu, l³tn’oho sonc’a? A, mozhe, ce — posm³shka zh³nky!!! Ne bol’u, n³ radoshch³v, n³ smutku — zh³nky.
Os³nn³m nebom vesn’anoho doshchu vpade vona na joho och³.., a v³n? Nyca ³stota!!!
…Sm³ºt’s’a. Sm³jatymet’s’a zavzhdy, bo ce — posm³shka zh³nky, jaka p³znala rad³st’ materynstva ³… cholov³chu zradu…
—«—
B.R.E.
Spochatku vona taka tepla, n³zhna ³ m’jaken’ka, nache puxnaste koshen’atko. Ty ¿¿ majzhe ne v³dchuvaºsh. A, mozhe, ne xochesh. Dosyt’ dovho zakryvaºsh v³d v³tru oc’u ton’us³n’ku sr³bnu nytochku. Zakryvaºsh, ale znaºsh, shcho vona ob³rvet’s’a. Xapaºsh ¿¿ svo¿m dyxann’am, z³hr³vaºsh xolodom ozerchatyx ochej ³… ob³rvalos’… Ty ne v³rysh!!! Chomu? Nevzhe! Nav³shcho?!!
Znaºsh, shcho n³xto ne dopomozhe… P³desh ¿¿ shukaty? Shukaºsh: proxodysh l³som obraz, ³ hol³ dereva samotnosty bjut’ tvoju dushu; a serce? Ty davno vzhe v³ddala joho, poklala na zhertovnyk hordosty…
Zvykaºsh. U temr’av³ takoho b³loho kol’oru pochuvaºsh sebe n³by tepluvato-xolodno… Mozhe, s’adesh v³dpochyty? N³, jdesh… Ty sm³ºshs’a?.. Davno vzhe ne chula, jak rad³º tvoja dusha! Shcho? Nevzhe? Ty bachysh kraj l³su. Sv³tlo! Ale, chomu zh vono otrujno-chervone z bezl³chch’u zolotyx holok?..
Ty vzhe vyxodysh ³… bachysh joho. V³n jde nazustr³ch z ¿zhakuvatoju posm³shkoju, a joho och³, ¿x nema!!!
Ty vse zrozum³la!!! Naxyl’aºshs’a ³ z usm³shkoju, jaka povertaº vtrachene serce, zryvaºsh z-p³d joho n³h taku harnu kv³tku, ³mja jak³j — zrada. A vona taka tepla, n³zhna ³ mjaken’ka, nenache puxnaste koshen’atko…
—«—
H.T.V.
Dv³ son’achn³ kraplynky vpaly tob³ na ruku… N³by rosynky, a, mozhe, — dv³ p³shchynky. Son’achne derevo zatremt³lo stovburom, torknulos’a v³tt’am po-dyt’achomu bezmezhnyx ochej. Rozum³ºsh, shcho vony n³koly ne zrad’at’ tebe. Staº zatyshno-dyko… Vony suprovodzhujut’ nav³t’ v zal³znyx pazurax s’ohodenn’a!.. Bo zh vony ºdyne, shcho trymaº tebe ³ tut…
Ran³she vse bulo navpaky. Zoloto os³nn’oho lyst’a, sr³blo sl³puchoho sn³hu, d³amanty sl³z, perlyny doshchu. A zaraz? V³dchuvaºsh, shcho zhyvesh c³lu, n³komu nepotr³bnu, v³chn³st’ — pohromlenyj murashnyk: bezlad, brud, ulamky.
Nevzhe zh ty znev³ryshs’a? Kyneshs’a v c’u m³lku bezodn’u?.. Stupaºsh majzhe vpevneno, jak po vlasnomu serc’u. P³dxodysh…
…Vony n³by vyrynuly z temr’avy… V³dvertaºsh och³ v³d tys’ach tyx, xto sto¿t’ nad pr³rvo’u ³, zaxlynuvshys’, povzesh nazad…
²nod³ tak ³ trapl’aºt’s’a — spohady r’atujut’ tebe v³d temno¿ bezodn³…
—«—
Ja rvuchko p³dn’ala ruku. Potemn³le sonce kynulo prom³nchyk na hostre lezo. Temr’ava. Spalax. Dykyj oskal zub³v. Zatrymalas’… N³, varto. Pov³tr’a zadryzhalo spok³jnymy nervamy. Sudorozhna sl’oza zmochyla palec’. Ja m³cn³she stysla kulak-udar!!!
Jak dyvno, ja j ne dumala, shcho Nad³ju tak lehko vbyty…
Tonka c³vka blakytno¿ krovy probylas’ z-p³d blakytnoho od’ahu ³ pofarbuvala shche zhyv³, neoxolol³ vusta. Vona podyvylas’ na mene mo¿my ochyma.., podyvylas’ vostannº.., podyvylas’ kryshtal’no-chysto, bez osudu.
Ja n³by podyvylas’ u dzerkalo, podyvylas’ vostannº.., ³ nav³shcho ja vbyla svoju ostann’u nad³ju?..
—«—
Sh.A.
— Koly perestanesh mal’uvaty kvadratn³ kola j nazyvaty ¿x trykutnykamy — tod³ j pohovorymo?!! — skazalo Susp³l’stvo ³ vykynulo Mene za dver³ svoho zhytt’a…
N³choho, zavysla. Ne te, shchob metushn’a, abo bezd³’al’n³st’, jakos’ n³by zatyshno, spok³jno!!? Poklala ruku na puxke pov³tr’a Pozazhytt’a. Kosmos! Xa! A vas tut nema, ³.., ne bude (z³txnu).
Des’ daleko vnyzu Malen’kyj Prync rozmovl’aº z Lysom…
Chomu ce v³n vyr³shyv, shcho my maºmo v³dpov³daty za tyx, koho pryruchyly. Ce zh bo ne lyshe my? Ce ³ vony. Ne mozhemo zh pryruchyty ¿x bez nyx. Sm³shno? Zovs³m n³… Navjazhut’s’a nov³, povysnut’ son’achnymy namystynkamy, a t’ahnut’ donyzu. Pot’ahly, zlamaly ta… my shche j maºmo v³dpov³daty.., c³kavo?
N³zhna ruchka vyhrebla z kor³nn’am nap³vzdoxlu romashku ³ v³dkryvaº pel’ustochky. Nedozr³l³ zhovt³ nas³nynky halasujut’, azh nadryvajut’s’a, v³d choho serce Kv³tky zdryhaºt’s’a v korchax.
A ja zavysaju. Davno vzhe. Dobre oce tak, bez halasu.
… Chomu ce men³ ne bajduzhe? Bajduzhe?
Shche j jak! Prosto bajduzhe ³ bajduzhe, azh vzhe bajduzhyt’…
== Jdy…
— Z bajduzh³st’u, v chorne kolo Vsesv³tu, jak vs³?
== Jdy…
== ² shcho??
— A shcho — p³shla.
—«—
ce bulo jak zavzhdy ce bulo po-novomu ce bulo tak vs³ vse z³bralys’a navkolo kruhloho stolu shchob kozhen pobuv sam vony pryjshly pohraty v karty na bazhann’a bohy vse-taky zh Xaz’ajka rozmetala kolodu po stolu ³ komus’ vpalo hore Xtos’ vykonaº bazhann’a Xaz’ajky:
— stan’ ptashkoju shchob l³taty vysoko ³ z rozumom jakshcho vysoko last³vkoju jakshcho z rozumom holubom a prosto l³taty voronoju voronoju ne budesh bo jak zrujnujut’ tvoº hn³zdo ³ ptashen’ata vypadut’ l’udy rozbyrajut’ ty zahynesh
— ne ptashkoju na te treba kryla a dl’a Kohos’ vony duzhe vazhk³
— tod³ stan’ konem shchob l³taty v³l’no v pol³ ne dajuchys’ merzenn³j Ruc³
— xm konem tezh n³ b³htymu-b³htymu polem azh vyb³zhu na bruk³vku shchob pocokaty kopytamy po kam³nc’ax ³ shcho hm… ne cokaºt’s’a dush³ nema shchob voleju svoº¿ povnoty pryblyzhuvaty do chern³
— o zamuchyv zovs³m tomu buty tob³ zm³ºju ta ta-ta prudkoju ³ blyskuchoju
— ura yes budu chudovoju had’uchkoju
— budesh budesh n³ ne vyjde zm³¿ xolodn³ a ty ne vm³ºsh strymuvaty emoc³j pochutt’a nev³dom³ tob³
— tak xto koho vzhe d³stav [ce] vzhe v ostannº davaj
…
— stanu l’udynoju bo t³l’ky homo sapiens mozhut’ zamknuty sebe v od’ah v³d Versace ³ do bezk³nechnosty kl’acaty zolotym lanc’uhom shcho zchavl’uº horlo
a to mozhe b ty stav myshkoju?
—«—
jak mozhna tak provodyty vyx³dn³ mo’ zajmatys’ teroryzmom vlasno¿ dush³ chy skorshe dl’a vlasno¿ dush³ suc³l’ne paskudstvo a ne l’udy takyx brexlyvyx ³stot shche ne bachyla ºdyne raduº sama taka zh jakby ³nsha bula ne zhyla b tut zaraz tak
vchora vranc³ vynosyla rybjach³ k³stky jak³s’ bezprybludn³j sobac’ur³ a s’ohodn³ vranc³ kynula na sm³tnyk xaj krashche strat’at’s’a n³zh koryst’ prynesut’ tak luchche bude men³ n³jak³j sobac³ rybu ne nesty
ot vykynula ³ xtos’ skazav molodec’ na sm³tnyk jakby ps’ac³ dala chomu tak malo ne l’ubl’u (jak?) durne pytann’a prote obozhn’uju shcho xval’a-l’a-l’a-t’
shchoby zmohla poklasty oblychch’a svoº zam³st’ paperu to j chytaty vol³la b v ochax tvo¿x shchos’ pryºmne (dl’a mene za sebe sama dumaj)
ta ne p³dvod’ obureno brovy vse odno breshesh ne obrazhajs’a na mene vs³ l’udy brexlyv³ ºdyne raduº sama taka zh
—«—
Sydzhu na vershechku sv³tu, xoch spust’at’ donyzu (sv³t-un³taz). Bachu chyºs’ hladko zachesane voloss’a, a k³l’ka volosynok nesluxn’ano styrchyt’ (zach³ska-modern³zm). Prolet³la dzv³nka muxa nad nosom, to zh jakby zaxot³la prylet³ty do dolon³, zrobyla b mushc³ smert’u neoc³nennu posluhu. L’ask³t zahlushyv by us³x l’udej, shcho t³l’ky j znajut’, shcho slovo «buty»
Buty chy ne buty, —
Os’ v chomu pytann’a.
Dobre, shcho Sheksp³ra vzhe ne º, bo zdox by v³d vashoho «buty»
Vykladach blyshchyt’ jak soroka v latax: jaka ja rozumna, harna — harka na vs³x. P³dperla p³dbor³dd’a rukoju. Bula b luchche po l³kot’ ¿¿ sob³ v pashcheku zasunula ³ kavkala menshe.
Jakshcho prodzvenyt’ dzv³nok (an´el’s’ka muzyka), postavl’u v cerkv³ sv³chku za 2.50 ³ n³xto ne vznaº, shcho vykladach — marazmatyk, ³ ja ce znaju!
—«—
Shcho robyty? Durno. Moral’ne m³sce puste mater³al’ne povne beznad³’a chortova mnozhyt’s’a. S³sty v kal’uzhu z’¿sty v kal’uzhu zmesty kal’uzhu a mozhu?
Jak pl’unuty vhoru vpade na moju dushu p³d nohy na serce. Z’¿sty serce ³ polet³ty za dusheju chy shcho?
Jakby ce tut neznajomyj xtos’ pomer ta j dumalos’ by komus’ h³rshe. P³shla b na poxoron ³ nazherlas’ jak svyn’a. Ce bula b nepohana svynka doladn’a mordochka rozumn³ ochen’ata ³ vs’a taka oj-oj-oj. Prydurok! Prydurok...
Ja chohos’ ne znaju chy buly predky u prydurk³v surk³v shnurk³v... Stop prydurk³v! Jak³ vony c³ prydurky? Jak prad³d bez zhodnoho zuba shcho ‘azyk jomu post³jno vypadaº z rota ³ vysyt’ jak halstuk-kravatka — sobacha rad³st’
Zaraz rozhl’anemo vzaºmopovjazan³st’ protosl³v «radyty — hadyty». Jakshcho dyvytys’ na synxronnomu r³vn³ to, a na d³axronnomu to vse odno f³´n’a jaku ³ sam profesor ne dohnav by duzhe pov³l’no. Staryj shcho pen’
Radysh-hadysh nashcho hadysh koly tak radysh? Pyshesh-kryshesh ol³vec’, sluxaºsh-n’uxaºsh slova bo ne do smaku tob³. Jakby zahloxla-zdoxla to by rozradyla-zradyla.
Ne budu z toboju b³l’she rozmovl’aty ty durna l’udyna daremna. Jakby putn’oju bula ne vtupyla b och³ v ce.
Немає коментарів:
Дописати коментар