Зміст / S'uszet колективної збірки "Nеабищо the best" (2003)

S’UZHET

kla$yka
fasovano v Nåàáèùî
Romc’o Zdoryk :: das eau_DA optimistisch - 4; majachne - 4; ruxoporuxy - 4; post futuryZm - 4; shyzo¿dal’ne dlÿ lºnchyka - 4; liryka - 4;      Veronika Kavun :: city moho siti - 5; ‘Trymaj strilky hodynnyka...’ - 5; kopirajt /postfuturyzm/ - 5; ‘¥rafika provulkiv na trolejbusnyx viknax...’ - 6; ‘Ja slipyj...’ - 6;      Oleh Levchenko :: parfumy - 7; ‘stryb stryb stryptyz...’ - 7; ‘I znovu Ky¿vs’ke shose...’ - 7; ‘NATO SEV OON ªS...’ - 7; katehorychnist’ - 7; ‘Po mistu hul’ajut’ hormony...’ - 7; ‘Or´hazm chekaº pochutt’a...’ - 7; sposterezheno! - 7;      Valentyna Nalapko :: ‘Vylyvajus’ u prostir...’ - 8;      Irena Radzywill :: kolo - 8;      Olena Ludchenko :: labiryntova Maus - 9;       Bohdan Horobchuk :: ‘rozvez’aju sebe po asfal’tu...’ - 9;      strongowski :: virsh bez nazvy ¹55 - 10; piar - 10; virsh bez nazvy ¹76 - 10;       Natal’a Sheremeta :: ‘Koly mene ciluºsh...’ - 10; ‘Sonce rude jak krov...’ - 11; ‘Hirka cy´arka povil’no paruº’ - 11;        Halyna Malyn :: ´eoNEmetrija - 11; sluzhba 03 - 11; ‘Usmixnena hiºna...’ - 11.

avantGarde
odisseja postfuturyzmu
     Les’a Bur’jan :: Moºmu zemnomu koxann’u - 13; ‘V³n xodyt’  za mnoju...’ - 13;
‘¯¿ posm³shka…’ - 14; ‘Spochatku vona taka tepla, n³zhna ³ m’jaken’ka...’ - 14; ‘Dv³ son’achn³ kraplynky vpaly tob³ na ruku…’ - 14; ‘Ja rvuchko p³dn’ala ruku...’ - 15; ‘Koly perestanesh mal’uvaty kvadratn³ kola...’ - 15; ‘ce bulo jak zavzhdy...’ - 16; ‘jak mozhna tak provodyty vyx³dn³...’ - 16; ‘Sydzhu na vershechku sv³tu, xoch spust’at’ donyzu (sv³t-un³taz)...’ - 17; ‘Shcho robyty?..’ - 17;      Cool Ash :: ² DE JA? - 18;      Olena Jurchuk :: ² tak bulo... - 25;      Bohdan Horobchuk :: Sutra pro ²snuvann’a Nas  - 28; Sutra pro prahnenn’a - 30;      Veronika Kavun :: C\A\D;      Valentyn Koval’ov :: ‘C’a n³ch º dystyl’atom straxu...’ - 35; De ty º? (Hîp-tekst) - 35; ‘B³zh³m, sxovajmos’a xutch³she za lashtunky...’ - 35; ‘Os’ zara napishu virsha...’ - 36; ‘Psom  nepevno harchyt’...’ - 36; ‘R³ka, nastojana na m³s’achnomu sv³tl³...’ - 36; ‘Pro shchos’ reche v moroznu n³ch kam³n...’ - 36; Acteky - 37; ‘Zd³jsnylos’a! Rehoche xeruvym...’ - 37; D³alo´ ³z roz³p’jatym - 37; Rondel’ - 37; ‘Zostan’s’a! Ja tumanom obernus’...’ - 38; ‘Kudy zav³v ty mene, prov³dnyche?..’ - 38; Seksonet - 38;      Marija Kozlova :: Ty  - 39; ‘N³vechysh — ³ — jdesh sob³ dal³...’ - 39; ‘Sk³l’ky raz³v, sebe shukajuchy...’ - 39; ‘Na zhal’, v³kna blymajut’ nadto xtyvo...’ - 40; ‘Nebo take beztalanne...’ - 40; ‘Sn³h prosto padav...’ - 40;     Irena Radzywill :: Amor (veresen’ 2001-ho) - 41;Foer (Ignis) - 42; Aqua - 42; Communio - 42;      Natal’a Sheremeta :: ‘Krapka...Koma...Hlyna...L’udyna...’ - 43; ‘Pereklady sv³j b³l’ na mo¿ plech³...’ - 43; ‘Last³vchyne hn³zdo...’ - 43; ‘Dyvl’us’a na more, shcho xlypaº...’ - 43; ‘Vos’ma, dev’jata, des’ata...’ - 44; ‘Rozm³n’aj na dr³bjazok doshchu xmary...’ - 44; ‘Ulamok s³ro¿ skel³ u syn’o-zelenomu mor³...’ - 44; ‘Ja sp³znylas’a na korabel’...’ - 44; ‘V³dryvaju shmatochky v³d svoº¿ sv³domosty...’ - 44; ‘Upala h³lka suxa p³d kolesa avto...’ - 44; ‘Kosm³chnyj vyxor zd³jmaº pyl’uku do neba...’ - 44; ‘Vesna zupynyla xodu svoju lehku...’ - 44; ‘Znov s³rymy xmaramy nebo navyslo nad m³stom...’ - 44; ‘Zustr³la s’ohodn³ staren’ku znajomu babus’u...’ - 44; Sm³tt’arka... - 45; ‘Dov³rylas’ dusha pershomu l³pshomu...’ - 45; ‘1. Nu os’ ³ vse...’ - 45; ‘2. My, mozhe, znov zustr³nemos’ z toboju...’ - 45; ‘3. Dodomu!..’ - 45; ‘Na v³ter popelom  letyt’ tvoº ³m’ja...’ - 45;      stron´owski :: Vtomyvs’a - 46; Ideal’ne vbyvstvo - 46;       Oleh Levchenko :: XAWS - 51.

Nеабищо the best : поезія, проза / Упоряд.: Левченко О.Ґ., Стронґовський І.Ю. - Житомир : [б. в.], 2003. - 56 с. - (Бібліотека ЖОО СТМУ "Ліґа АртіС" ; вип. 6).

Олег Левченко / Oleh Levchenko. Проза "Хаос" зі збірки "Nеабищо the best"

Oleh Levchenko

CAWS

Àëåô.
Zíàé Π î  v  Îè ìåíå “.” òò  “”ÐÕ-^Î-éøîâøè ìåíå ñóòœîãî ó á³ëîìó ñâ³òë³ ñí³ãó, íà ïîìàðàí÷åâèõ ñõîäèíêàõ ñåíñó, ó îïëåñêàõ ãàðìàò ³ òèø³, 3 ÷<“òò’’÷ * “”^è^ã-ÿ   Ðßå,! < 1(sótíüoão “”^è^ã-ÿ   Ðßå,! < 1(ó á³ëoìó sv³të³ sí³ãó, Îòö;×þ à ïîñâÿ÷óâ *//,ía ïoìaðaí÷åvèx sxodèI íà õàáè î,,íkax såísó, ó oïëåskax ãaðìat :: 1Ø “ßå ü ÂÒ×ÒÞÑÒÜ :: ³ tèø³, sïðîì³ãsÿ xtosü -^  •’    * —Ó-À’*     ,zíajtè sv³éé ãoëo¢ ³ åoão æ óíèkíótè! Áåz ïozav÷oðaÎíüoão èsíóvaíïò^ã^/^^ò-ò^ÿò^ òåíÿ (ïozav÷oðaÎíüîãî íåèsíóvaíïò^ã^/^^ò-ò^ÿò^ òåïò^ã^/^^ò-ò^ÿò^ òåÿ), ó÷oða, ía ìa´í³tíèx stð³÷kax ðvaíèx såkóíd, zãasav tåðïkèå sí³ã^. ãÃ1Ï,^ -.\     Ò^ÏÒÃÒ^^Ë^Ï é     ^ åç-ï ÒÃ^Òà  òè”^^.^1Òñòà픕 - •  -^/ññóæ  - \Ë^à •  ^1 ^÷,”- “^     ^ •^ •^••èÆÐÃÒÒß ,^-^..”,   ä.   “^ Ñ;,-ã1 ó^^^^^       ô. Staí sí³ãó sïðèåìav ÿ íå ía dotèk: ó oïëåskax ãaðìat oákðadåíèé ãð³xoì, sèí³v ì³é kósåíü såðöÿ. ...OÏðîáà÷òç,, ëàäè,, çà îëîççé âç^ëüòòíÒ *(Íå ìîç^íà ï1¿1áðàòè éøèõ îë1â.)tå oá³öÿíå éé zastèãë^.-’^-å, ó ïðèsótíost³ ìåíå íèí³ûûíüoão, koëèsü.• , davío-takè skoíaëo. ...Otå oá³öÿíå u zastèãëå ó ìózå¿ Sv³tëo¿ -? ï1ä^î I íà õàá î,,aì’ÿtèžž- ãóáèëo tëo v³dsótíüo¿ kaðtèíè...Æ:Î:Æ:..Ía kaðó ðèá ³koðkó z áótåðáðodoì æóþtü ³kaðè ïåðåd .ã     -”     ó   ò/.^- •V   Ê”Ãòãð   ^
•z     a^,^.-..^^^-    -.ó èè .!-’x    “-} ë.*”ëåtîì. Stîÿtü ²kaðè ïåðåd ëåtîì ó ìózåÿx Sv³tëî¿ Ïaì’ÿtè, sïîvíåíî¿ zaïaxîì ðèá - Dóxîì, zaïaxîì ²sósa-1-’-^-    :-1,\ë^->\^ x
Áåò.
./^ •ã^sA^^xè “ “ “-. Áåzæaëüíèx së³v ãóst³ùaº zastèãëå. Ó ãíèëoìó kaì³íí³ v³÷í³stü ÿk íåzastèãëå Øosü, ïov’ÿzaíå ³z såísoì. ß — osü!þ ³ítåë³´åítí³stü ìoão ³ítåëåktó ø÷å íå zaí?sëè do ×åðýoío¿ Kíèãè, ø÷o oáåð³ãaº ì(óz)åé “Sv³tëa Ïaì’ÿtü”; ï³sëÿ ìaéáótíüoão ,ë ^-^•|_1-,d -^.ë.-, -•—^   ;-••.•! ..1 ^ èï •-’•^ï^.-^ X ^-•’••••íå zaëèø.ètüsÿ ïîëè÷kè äëÿ ìîãî ïosèí³ëoão (ósèíèvëåíoão VaÁså.xÁa^dóæTs-tüìè) såðöÿ. Oãëóxë³ o÷³, ó såðvåtkó våðåskó ìovíoão sïðèåìaííÿ ïov³tðÿ, øåzatèìóòü ó á³ëîìó ñâ³òë³ ñí³ãó, õîð³òèìótü (xot³òèìóòü) â³ä÷óttÿì âòðà÷åíîãî ³íòåëåêòó.òèìóòü) â³ä÷óttÿì âòðà÷åíîãî ³íòåëåêòó.
¥³ìåë.
×è vaðto ãovoðètè ó toÄ ìoìåít, koëè     ‘•^   ^’íåìaº ùo ,±ka¾atè? Aáo ìov÷atè tod³, koëè tè å tak ðozóìíèj? Vtðaïèv.,øè ó sótü sv³tó, ìåí³ dovodètüsÿ ïåðåæovóvatè t³ëoì ìèŠtåötvo vìèðaþ÷èx ö³ííoståé. Æèvó÷è ó ÷as³ ??X??-f³zè÷íoìó, ìè øå í³..., aëå ùå osü... É kaðtõíè vèöv³ëè ó sïaëüíÿx... ß dåsü, aëå væå íadto ïoð’ÿd.
Äàëåò.
Æèttÿ zvè÷aÒíèì “doðoæètü” (÷ètaå “koðèstaºtüsÿ”). V÷oðashíÿ t³íü v³doáðazèëa svoþ zoví³shí³stü. Íó î][o æ, ³ voía ìaº ïðavo sï³ëkóvaííÿ. Xodè! Xodè do ìåíå, v÷oða ÿ ïðèãoûûó tåáå ÷aºì, z³ sìakoì ìoão sïðavHœoão zaðaz! ß - osü! ³ íå vaðto oáåðtatèsü (oáåðåæío) áètèì koëoì! 
Ãå.
/// ó÷oða æaëèëo ó såðöå /// zì³-ÿd-ovåëa /// zì³ÿ dovåëa /// zì³ÿ zad³ÿëa v kóáåëüö³ /// kóáåëüöå k³ë ðozvoðóÎèëosÿ ía ë³t ëåt /// x³áa a ÿ-Ða íå æèvó ^./Ù:.
Âàâ.
³ zíovó ïåðåáóvaþ÷è ó f³ëosofsükoìó ëóÎïèíí³ tèγ, toéé, dóìkè kotðoão zá³ãaþtüsÿ ó á³k, ïo÷èíaº ðozóì³tè ³ëþzzþ vtða÷åíoão... D³staþ÷è koãosü ðåaí³ìóþ÷èì IV-ïo§åðxo§èì (IV-sëojíèì) -^—    ^ “-’”•*.; __ I-sëovoì v³dïo£³díoão zaãoíó Ozáðoºíèx D³v — v³÷í³stü ìó÷ètüsÿ za Á()ãa. A ìoæå Áoã zaìó÷åíèå ía V?³÷í³stü? Sv³tå, ðÿtóé Áoãa od sìåðtè!

Zàéí.
³ífoðìaö³åía xðoí³ka díÿ: “Áoã zãadóº ïðo vji÷í³stü ó÷è?èvÎè zåìíå ?þdÿì...”  *   •-/   ^ 
Õåò.
Ðókè z vóstaìè voëaþtü ía áiëå. T³ïaº ðoæåvè.. ìisÿöü. Ía zãadkó, xoëodoì ïo t³ëó, sïovzaº ëåïåt sèí³x æaá • V³í÷aëè ìè tåáå ³z ðaºì, ta tè ³ ïåkëa íå sxot¿v! K³í÷aëè ìè tåáå (tþoðèëè ìè tåáå) ó zãða¿, ta tè, íåùasíèé, zvaáèv 61Š, ïðoÿvèvøè svoº áoëåvèÿvëåííÿ. Ïëa´³ÿt! - ÿ zíaþ, tak vs³ íaðodæóþtüsÿ! T³kaé v³d vëasíoão “Âëå”! W .Sèíº soííå soíöå v soë³ ìaþ sèïatè ía á³ëü.
Òåò.
òå-ðoðèzóþ÷è ïðoùåííÿì ãð³x³v, íåïåðås³÷ía osoáèst³stü, ¡o æèvå ð³víåì vè¡ùå, ï³d vèv³skoþ “Áåðè ³ vëadaðþà”, ìaº ëèøåíü v³d÷óttÿ ëåãkoão ïodðazíåííÿ, ía vèïadok tåðaktó, Ào sëóãóvaëo koëèsü za sóìë³ííÿ. Odÿãaþ÷è åìoö³¿ v ãa(ëü)ì³víó soðo÷kó, ùoá fa¡ío ðoztovktè kaøkoïod³áíå ì³sèvo z ëóÎïèííÿ tèγ, t³ëo æadaº (ìaº oïtèì³stè÷ío-tåðoðèstè÷í³ oïåðaŸŸ’¿) zvoðotío¿ d³¿. -..—   ^-    Ó÷oða, zóstð³÷aþ÷è tó, ø÷î v³daº ïðo sótŒ³stü áåzíad³’’íoão oïtèì³zìó, tè ìav ïðavo zðozóì³tè iiiosü tak, ÿk dozvoëèëo ðozóì³tè toá³ süoãodí³Îíº. Mèëo zós’tð³÷aþ÷è svo¿ ðåsóðsè...
Éîä.
Koëè ÿ íå áa÷ó tåáå z vèsotè svoº¿ ´åí³ÿëüíostè é88é íå ÷óþ z vèsokoão ï’ºdåstaëó tvoº¿ do ìåí     -I/-’  *- å ïoÎaíè, koëè dovodètüsÿ ï³d ÷as ìov÷aííÿ dóìatè ó ïðèsótíostè ãaévoðonnÿ, xìað, z³ðok, zaìèsëþþ÷èsü ïðo såáå: ßk ß Òåáå Ïovaæaþ! ?, Ëþdå, ÿk ÿ ðozóì³þ Áoãa! 
Êàô.
(Dÿkóþ za óvaãó do ´åí³ÿ!)
Ëàìåä.
³ zíovó ó V³÷íostè! Ó zavóëkó Süoãodí¿ dov³v svoþ áaãatozía÷í¿stü doðoãè... Ó zavóëkó Süoãodí¿ dov³v svoþ doðoãó ïðoãóëÿtèsÿ ïo këadovèùùùùó, t³˜èv såáå - íå tak væå é ïoãaío ó ía?oìó doì³!
...A zíaºtå, ÿk ãaðío ïaxíå sv³t! D³staþ÷è såáå ðaííüoþ ïoåz³ºþ, koëè ùå soíöå íå sxodèëo, ótvåðdèvsÿ - voía ¦ ósüoìó. Tak, sv³t íå t³ëükè ïa¤íå, íå t³ëükè íþxaºtüsÿ ós³ìa ïoðaìè ëþdsükoão æ膆ÿ sïðaöüovaí³stü ÷asó, v³í, ÿk oáëóïëåíèé, vèëóïëþvatèìåtüsÿ, ãaðíèé! Aæ o÷aì vå-såëo! Áajå-áajå ³ v ías øå áódå ðaé!
Ìåì!
 Zóstð³íü ìåíå ïoæovkëèì sïoìèíoì, vå«íÿíèì xoëodoì, ë³ðè÷íèì z¤ë¤t¤ì ÷óæèì! ß dëÿ ðókè z³v’ÿëa kv¿tka, z³ì’ÿta íètka, zóáata ïëètka... Íå ïðoìovëÿj ìoº: “F³´íÿ!” Zaáót³ — zë³ ía tðotóað³, øaíüjtå ó Áoz³ såáå íå oá³kðastè!
Íóí.
Ìaëþåtå á³ëèì ïo oáëè÷÷ÿx, ìaëþétå ÷oðíèì ïo ðókax... Íåxaé vósta ïozazdðÿtü!..
( Ozíaåoìëåío z³ statèstèkoþ ( áoëþ!..

Ñäìåõ.
,?D³ëÿ÷èsü ³z toáoþ (ÿk ï³d ÷as ïåðå?ëÿdó k³íostð³÷ok) ïðavdoþ æ膆ÿ - æ臇ºvoþ ïðavdoþ - ïðavdoþ, mo æèvètü - ðozó쳺Î, mo ìè       -I-/-’    *-*   ståötvo - öå ïðosto, áódü-mo-ùî v ³ì’ÿ ìèståötva. V³d toão ïðosto ïðèºìío! ×oìó á íå ðoáè™è tå, ‰o ïð0sto ïðèºìío? Öå vaì íå dóxvíå Øastÿ daðovaíå ³íkv³zèö³ºþ!
À¿í.
Dovodÿ÷è sósï³ëüstvo (ïoïëåskóþ÷è ïo doëoí¹³...), ùoá voío ë³kóvaëosÿ v³d íadáaíoão ´ëózdó... Vèstavëÿþ÷è sëovaìè koãosü toá³ ïðèºìíoão /// ó sëav³ /// A ÷oìó?.. Koëè ïåví³ sëova sïoíókaþtü do ïðoáódæåííÿ vïåvíåí³ asoö³ÿö³¿, tè ðozó쳺ø, ùo íå tak daëåko ëèøaºtüsÿ toá³ do ïsèx³ÿtðè÷íoão oásëóão-^—    ^ “-’”•*.; __ I44½vóvaííÿ ë³ækoì. Áódü ãotovèì áðatè óså ùèðèì oáðazoì, ó ðozóì³íí³ toão ðåaëüíoão, mo íå daëa toá³ ïðavda æ膆ÿ - æ臇ºva ïðavda. X³áa ÿ sxoæèé ía zëo÷èíöÿ?.. Aôov, ÷è íå vs³ ìè oákðadaºìo såáå — ãaºìo ÷as ía ìaðí³ ðå÷³? /// zv³sío, ÿ íå xo÷ó áótè zaïètaëüíèì ³ ùosü ðozv³øóvatè ïoæovkëå ³z sèí³ìè sìóãaìè /// ódoskoíaëåíèé vað³ÿít Sïoëó÷åíoão Skëadó Ûkða¿íè /// Ókða¿íè ía áðóíükax /// Íå zaáódü íaãadatè ìåí³ — ÿ ìaþ ùoñü á³ëüøå       -I-/-’    *-*    za vså öå, ðazoì ³z Áozåþ ? Ãosïodoì-Áoãoì+Ãosïodoì-Sèíoì+Ãosïodoì-Dóxoì+(sv’ÿtèì)! /// óså ²k ìaº áótè ? tðè /// ÷otèðè vèãaðaíèx asoö³ÿö³é ía [fry]vè-ã³díoìó ïðoì³ækó vëó÷ío¿ öèfðè /// ö³kavo á zvó÷aëo: “6ókvè” /// zvè÷ka!aå-íÎ$ /// ÿ íaøtovxóþ såáå ía ÿkósü ïðavådí³stü ||| tå, mo ëåæètü za ìåæaìè Våd \\\  ÿ – ùèðèé!
!Ïå
Æèvó÷è Š íåþ ñïèàà-â-ñïèàó-ñò³àà-â-ñò³àó – ñïèàà-â-ñò³àó-ñò³àà-â-ñïèàó - ïo stoðoíí³é á³k íast³ííoão ãodèííèka /// dèvèsÿ, ðozóì³é ìåíå -  -¡ ïoöååá³÷íoão /// koëè æ zóstð³íåìosÿ [ïotaé] /// ïoza st³íaìè t³ë?
— Íó ùî ïîðîáè# - Ïëotü!.. —
- V³d ïëot³ ÷óþ!..
Öàäå.
Væèvaþ÷è ë³kóvaëüíèx zaxod³v, íåxaé ó tvo¿ì æètt³ zdoðovåíükèì áódå tå, ùo za sïasèá³! ...ßkùo æ³íka ïðosètü... ϳd4åðåïkovèé ãîëîs: “Dºjsío, tak tè ³ zavaã³tí³ëa!..” ß væå v toá³ ïoì³tèv, íaðodå: ö³íóºø ãaðíèé ÷oðíèé oït³ì³zì... -å-;-;-óïs.;-:-
Koëè tåáå {ÿkosü tak} ðozóìío zd³åsíþþtü: áåðótü ía v³ðó toáoþ skazaíå /// dÿkóþ >ía sëov³<Ë.,ùo ìåíå foðìóvaëè /// Zavtða Ó-ì áótè ) ( sxoæèì ía toão æ saìoão saìoáótíüoão z va?îþ Ô ó÷astþ, ~ Sïè¶aþ÷èsü ía ìoþ sïðavæíþ íåïotð³áí³stü ó sètóaö³¿ z dotè÷íèì... xovaº v³d såðöÿ o÷³ <ëþ-þd’ÿíèé íavðo÷ètè> zá³ãatèìå ï³íka ÷asó Á*ótí³stü sïovíåía ãoð³ëèì -¸? - V³í ö³kavó ð³÷ skazav: ÿ íå xo÷ó ïåðåkðåsëètè ía ïðavd³ .:.
Êîô.
ßkáè ÿ áóv áaådóæèì - ÿ á íå ïåðåæèvav.
Ðåø.
Koëè áëèzüka ìåí³ ëþdèía ïåðåïov³daº ïðo stoðoíí³ do ìåíå ðå÷³, ÿ ïåðåéìaþsü ³ ïo÷èíaþ ïåðåæèvatè, áo dëÿ ìåíå íå º áajdóæèì tå, ÷èì æèvå áëèzüka ìåíi ëþdèía.
Áëèzüka ìåí³ ëþdèía íå zaï³dozðþº ÿk z’¿daº ìoº æè†dÿ!
سí.
ªdèía Tåoð³ÿ Ïostfótóðó: : : Ìè oástoþºìo ïða8o tvoð÷o¿ ëþdèíè ía 8’³÷í³stü! Ìè — ´åí³ÿëüí³, toìó Ù® íaðodæåí¿ dëÿ 8’³÷íost¹!
Òàâ.
Ó ïoÎókax sï³vðozìovíèka... tè ïðoïoíóºÎ ìåí’¿... :ÿ tak dóìaþ: ...o÷³kóþ÷è sï³vðozìovíèka  .1"”
Íàìàãàþ÷èñü ïîòðàïèòè ó ïàñòêó ñâ äîñêîíàëîñòè, â³ä÷óâàþ ïðèºìíå ïîçîéêóâàííÿ íà ì³ñö³ â³äˆóòœîãî. ßka æ to íåïðèºìía vèv³ska ías o÷³kóvaëa, koëè z³zíaëèsü æodåí æodíoìó ëèøåíü v odíoìó... 3³ãðaé, d³-dæåþ, oïåðó ìov÷aííÿ, ùoá áótè sï³vðozìovíèkoì dëÿ ías! A vèv³ska zaìov÷óvaëa ðad³stü ³ íåïðèºìío ìov÷aë³ëa. 23 ...íaï³vdoðoz³ do v³ö÷íostè zóstð³tè ìov÷aííÿ ³ ïåðåáóvøè z íèì íao-^..^dèíö³ ï³tè do Naáëèæåííÿ. Íaãaÿvøè ía tðóáè ÷as j zaxovavøè jix ó ï³xvè v³dáót¹ sÿ óðáaí-zaãðozoþ-í³ð-vaµ.

Олег Левченко. Проза "Хаос" (avantGarde / odisseja postfuturyzmu) / Nеабищо the best : поезія, проза / Упоряд.: Левченко О.Ґ., Стронґовський І.Ю. - Житомир : [б. в.], 2003. - 56 с. - (Бібліотека ЖОО СТМУ "Ліґа АртіС" ; вип. 6). - С.51-54.

стронґовський / strongowski. Проза зі збірки "Nеабищо the best"

strongowski

Vtomyvs’a
Vtomyvs’a. Tak, ja vtomyvs’a. Rokamy nar³kaju na sv³j ³d³ots’kyj v³k, bez’hrosh³v’ja, durnu vladu, tupe nachal’stvo, r³dku krov, nestachu v³tam³n³v, zabrudnenn’a pov³tr’a, r³ven’ cukru, hol³nn’a, zapax z-p³d paxov ta v³d shkarpetok, d³ºty ta shche na d’uzhynu r³znoho pod³bnoho lajna, kotre zmushuº tebe zamyslytys’, a chy ne º zhytt’a h³rshoju (najh³rshoju?) chastynoju butt’a.
Ta ja d³znavs’a, shcho vse ne cherez ce. Ja vtomyvs’a, bo ja pereprac’ovuju.
Naselenn’a c³º¿ kra¿ny 48 m³l’jon³v, 23 m³l’jony pens³onery, zalyshajut’s’a 25 m³l’jon³v shcho majut’ prac’uvaty. U shkolax vchat’s’a 13 m³l’jon³v, zalyshaºt’s’a 12 m³l’jon³v, shcho majut’ prac’uvaty. Try m³l’jony bezrob³tnyx, shche pjat’ prac’ujut’ na ur’ad. Zalyshaºt’s’a chotyry m³l’jony tyx, jak³ majut’ prac’uvaty. M³l’jon u Zbrojnyx sylax, zalyshaºt’s’a try m³l’jony tyx, xto musyt’ prac’uvaty. Shche dva m³l’jony post³jno prac’ujut’ za kordonom, zalyshajuchy m³l’jon tyx, xto maº prac’uvaty tut. U t’urmax 620,000 l’udej ³ 379,998 u l³karn’ax. Zalyshajut’s’a dvoº, kotrym taky dovedet’s’a prac’uvaty.
Ty ³ Ja.
A ty sydysh na dup³ j chytaºsh ce.
Ne dyvno, shcho ja do b³sa vtomyvs’a.


Ideal’ne vbyvstvo
B³hty. Vsuperech samozberezhenn’u, samoobmezhenn’u, samobazhann’u. B³hty ne och³kujuchy rezul’tatu, sensu, vyroku. B³hty v³d mynuloho, mynuloho, mynuloho. B³hty. B³hty... B³hty!
B³hty bulo vazhkuvato. N³koly ne dumav, shcho zmozhu prob³hty st³l’ky.
Spochatku bulo strashno, duzhe strashno. Tem³n’, hory, mis’ac’, f³´n’a vs’aka. N³koly ne hadav, shcho mozhe buty nast³l’ky strashno.
Strax r³zav, chavyv, dovbav, dumav...
Strax buv rozumnym.
Anal³tychnyj, l’utyj, bad’oryj, ch³tkyj, metodychnyj vseoxopnyj, duzhyj, har’achyj strax.
Osoblyvo har’achyj.
Xocha n³. Spochatku v³n buv xolodnym. P³t. P³t buv xolodnym. P³t buv xolodnym ³ st³kav po skron’ax, shy¿, prom³zh lopatok azh do kupryka. Krapl’a za krapleju stezhkoju vnyz. Krap-l’a-za-krap-leju. K-r-a-p-l-ja-z-a-k-r-a-p-l-e-ju.
Padala.
V.
N.
Y.
Z.
Vse tod³ poºdnalos’a — p³t ³ dyxann’a. Dyxann’a. Dyxann’a. Hlyboke dyxann’a ³ p³t. ² tysha, bo dyxaty treba bulo duzhe tyxo. Os’ tak: du zhe ty xo.
Xy xo.
Xo xy.
Hy-hy.
Hy-hy-hyhyyyyyy.....
Ha-hy-hu-he-haaaaaaaaaa......
N³.
Sm³jatys’a jakraz ne mozhna, bo ce porushuº TYSHU.
TYSHU.
R’at³vnu tyshu.
Ta duzhe xot³los’a. Bo sm³x... Znaºte, sm³x chudovo l³kuº ³steryky. V³n zam³n’uº ¿x. Jak ³steryka zam³n’uº zhyttºrad³sn³st’.
A zhyttºrad³snosty ne bulo.
Buv har’achyj strax.
Ale spochatku strax buv kol’oru xolodnoho potu.
Ta ja pro ce vzhe kazav.
B³hty.
Ja davno mav ce zrobyty.
Prosto musyv.
Hy-hy.
Ja mav ce zrobyty! Ja mav ce zrobyty. JA MAV CE ZROBYTY...
Ja mav.
Ran³she.
Bl’adstvo.

—«—
Zaraz, koly ja sydzhu u svoºmu budynochku na berez³ tybets’ko¿ r³chky ³ notuju c³ marenn’a u sv³j or´anajzer (pam’jaty maº vystachyty. 16 k³lobajt MAª VYSTACHYTY), vse zdaºt’s’a ne takym vzhe ³ pravyl’nym. Ja mav ce zrobyty, ale ne tak. Zovs³m ne tak.

Ja haker. N³, ne tak.
Ja kolys’ buv hakerom. Koly potreba v takyx jak ja shche bula.
Znovu ne tak.
Spochatku ja buv dyzajnerom. U mene duzhe rozvynena prostorova ujava. Koly tryvym³rn³ mon³tory staly budenn³st’u, vynykla potreba u stvorenn³ absol’utno novoho typu prykladok. Aby soft vstyhav za hardom. U sytuac¿¿, shcho vynykla, ja nespod³vano stav ³z lajna chymos’ duzhe potr³bnym. ² oplachuvanym. Men³ platyly b³l’she, n³zh ja m³h vytratyty.
V mene bula konura. Dv³ k³mnaty, ob’ºmnyj zvuk na vs’u stel’u, ekrany zam³st’ shpaler. ² najkrut³sh³ mashyny z us³x ³snujuchyx. Zh³nky v³dbyraly chas, shcho ja m³h provesty za komp’juterom, tomu v mene n³koho ne bulo. Chas v³d chasu ja zn³mav sob³ jakus’ studentochku, chy zamovl’av l’arvu z Tajlandu, ta ce znovu zh taky zabyralo chas. Xot³los’a shvydshoho kajfu, ne k³berseksu, n³. Saj-seks buv shtuchnym, a shtuchnymy mozhut’ buty lyshe mashyny. ² ja s³v na kvert.
Kvert vynajshly ´en³¿. Duzhe dorohyj ³ absol’utno shtuchnyj narkotyk naspravd³ buv v³rusom, shcho zavantazhuvavs’a u mozok. Cherez sv³dom³st’. V³n jakos’ d³jav na centr nasolody cherez pryºmn³ spohady l’udyny. Zhodnoho f³zychnoho zvykann’a. Povna psyx³chna zalezhn³st’. D³º na vs³x. Xvylyn trydc’at’, pot³m v³rus samoznyshchuºt’s’a. Tak zakladeno v kod³, aby kupuvaly nov³ porc³¿. Tak ot, znaxodylys’a xvor³, kotrym xot³los’a, aby cej v³rus ne rujnuvavs’a. Vzahal³. D³ja narkotyku prypyn’alas’a, jak t³l’ky vymykavs’a ekran, shcho transl’uvav sy´naly u mozok. Ta vol³ zrobyty ce vzhe ne bulo. L’udy z bahatyx kvartal³v perevazhno odynaky, tozh n³xto ¿m ne vadyv spryjmaty kvert dobu, dv³, try. A pot³m pomerty, tak ³ ne zrozum³vshy, shcho or´an³zm vymahaº ¿zh¿, pytva ³ snu. U obov’jazky pol³cejs’kyx vxodylo re´ul’arno v³zytuvaty do bahat³¿v, ta vse menshe ment³v xot³ly sebe tak napruzhuvaty. Trupy v kal’uzhax vlasnyx ekskrement³v — zhal’uh³dne vydovyshche. Ja zh kazhu, xvor³.
² same vony zabezpechuvaly men³ natural’nyj xl³b z maslom z³ spravzhn’oho moloka. Vse moº hakerstvo pol’ahalo u vzlamuvann³ ta perepro´ramuvann³ ch³pa z v³rusom. Kozhen ch³p mav sv³j kod, tomu roboty vystachalo.
Ja vbyvav l’udej ³ vodnochas sebe.
Vy znaºte jaka spokusa dek³l’ka dn³v pozhyty v raju? Xoch by j pomerty.
Ale v mene bula... º syla vol³.
Ja syd³v na kvert³, ne p³ddajuchys’ jomu povn³st’u.

Ne pam’ataju, KOLY same men³ podumalos’a, shcho varto vbyty M³tn³ka. Pevno, shcho nabahato ran³she, n³zh ja stav do klav³jatury. Vs³ tod³ pod³l’alys’a na tyx, xto ne znaº pro M³tn³ka ³ tyx, xto joho ne l’ubyt’. V³n zajmavs’a us³m, shcho stosuºt’s’a mashyn: soft, hard, merezh³... ² v³rusy. U n’oho vse bulo nast³l’ky doskonalym, shcho l’ubyty joho n³xto ne xot³v. N³xto ne znav, jak joho zvut’ naspravd³. Zv³sno, shcho M³tn³k ce n³k. Vs³ zh znajut’, shcho M³tn³kom zvaly pershu mashynu. Navr’ad chy mozhna vbyty mashynu, tozh M³tn³k mav buty prosto ³stotoju.
Vbyty xot³los’a v³d zazdroshch³v. Chomu cej bullshit ne zlazyt’ z pershoho r’adka spysku najbahatshyx l’udej planety ³ chomu Nomer Druhyj v³dstaº v³d n’oho na 94%? Chomu v c’omu spysku nemaº mene, xoch ja ne mensh talanovytyj? ², naresht³, chomu joho vs³ znajut’, a mene n³?
² tod³ ja jomu napysav. Shchos’ na kshtalt «Chuvache, vse zroblene toboju, to prosto v³dst³j. Xochesh shchos’ d³jsno krute?».
P³dozr’uju, takoho lajna na joho adresu pryxodylo b³l’sh n³zh dostatn’o. P³dozr’uju, shcho moja v³stochka na m³tn³kov³ och³ potrapyla dyvom. Nadto bahato ja mozhu lyshe p³dozr’uvaty. Obkuryvshys’ jakoho planu ty planuºsh nas, Otche?
V³n men³ v³dpov³v. Duzhe styslo. Azh zanadto:

?
 M³tn³k

Tod³ ja rozpov³v jomu pro kvert. ²deal’nyj narkotyk. Pro samu ³deju.
² v³n mene zrozum³v.
Ja pere¿xav do n’oho v stud³ju. Joho osobystu. Krutymy mashynamy mene ne zdyvuºsh, ale tam stojaly shtuchky, kotr³ stvor’uvalys’ jak proekty komp’juter³v na nastupn³ rok³v s³m. Ja r³zko zrozum³v, shcho naspravd³ zhyv u pozavchora.
V stud³¿ my prosydzhuvaly hodynamy. Najpotuzhn³sh³ poshukov³ systemy planety proch³suvaly Merezhu v poshukax vs³º¿ ³nformac³¿ pro mexan³zmy funkc³onuvann’a mozku. P³vtora des’atky ³nstytut³v shukaly dl’a nas mozhlyv³st’ zavantazhuvaty pro´ramy do cherepno¿ korobky. A my lamaly holovy nad ³nformac³ºju, zdatnoju davaty zadovolenn’a vs³m. ² my otrymaly, shcho xot³ly.
V³rus kvertu º specyf³chnym v³deorolykom, shcho m³styt’ pevnu posl³dovn³st’ kol’or³v. Odyn kadr mozhe m³styty do tys’ach³ nyx. Shvydk³st’ zm³ny kadr³v p³d³brana z maksymal’nym nablyzhenn’am do nadspryjmann’a. Nu, a dal³ vy znaºte.
Testuvann’a na r³znyx kate´or³’ax dobrovol’c³v dovely un³versal’n³st’ ³ v³dsutn³st’ shkody dl’a f³zychnoho zdorov’ja. Dl’a rozkrutky my vyklaly v Merezh³ odnoxvylynnyj var³’jant rolyku.
Ce bula bomba. U pershyj den’ v³d perenavantazhenn’a polet³ly s³m z dev’jaty server³v, na jakyx stojav sajt M³tn³ka. Jakshcho pro kvert l’udy d³znalys’a o druh³j hodyn³ noch³ za ¥r³nv³chem, to napryk³nc³ doby shestyznachnyj l³chyl’nyk sajtu obnulyvs’a. Vs³ probuvaly ³ xot³ly shche. My vypustyly vers³¿ na 5, 10, 15, 20, 25 j 30 xvylyn ³ p³vhodyny nezemnoho kajfu koshtuvaly lyshe 997.85 kredyt³v. Pot³m vyjavylos’a, shcho mensh³ stroky ne kupujut’s’a ³ ¿x vypusk bulo prypyneno. M³tn³k hr³b hrosh³ ekskavatorom, ja — zastupom, vt³m, ce detal³.
Vdruhe ja zaxot³v ubyty M³tn³ka, koly v³n mene poslav. V³n otrymav, shcho xot³v, ³ ja buv v³l’nyj. Ne skazhu, shcho pro ce koly-nebud’ shkoduvav. Prosto v³n mav xocha b pojasnyty, chomu nabrydlo d³lytys’a, jak ja ³ tak m³zer otrymuju.
Mavpa stala rozumn³shaty, koly ¿¿ obrazyly.
Proshtud³juvavshy f³losof³ju 20 stol³tt’a ja d³jshov vysnovku, shcho spochatku treba znyshchyty M³tnyka psyxolo´³chno. Jakby v n’oho ne bula taka vol’a, joho b zzherlo nashe sp³l’ne dyt’atko. Ta takym v³n ne c³kavyvs’a. V³n l’ubyv sposter³haty JAK VBYVAJUT’ L’UDEJ.
Vlasn³ ruchky v³n ne marav. T³l’ky dyvyvs’a.
Op³sl’a pobachenoho na joho v³ll³, ja vzhe znav, shcho pokazhu jomu, jak ce robyt’s’a naspravd³.

M³tn³k parano¿dal’no pl’uvav na bezpeku. Zovn³shn’o. Naspravd³ zaxyshchaly joho profes³onaly zaxmarnoho, dl’a moº¿ neb³dno¿ ujavy, r³vn’a. Bojus’a, shcho jakos’ M³tn³k vynajshov el³ksyr nevydymosty ³ pod³lyvs’a nym z³ svoºju oxoronoju. Sy´nal³zac³ja zh budynku j prylehlo¿ terytor³¿ zovs³m unemozhlyvl’uvala nepom³tne propovzann’a ravlyka. P³dmashchuvaty cyx cerber³v razom ³z toju vyshchalkoju sensu tezh ne bulo — vse odno t³ hrosh³, shcho v³n ¿m daº, b³l’sh³ za ves’ m³j kap³tal. A jak xovaty M³tnyka, jak v n’oho take otochenn’a?
Na ce pytann’a º t³l’ky odna pozytyvna v³dpov³d’.
Prybraty sv³dk³v.
Pevno, predmet «Vbyvstvo» treba bulo b uvesty do shk³l’no¿ pro´ramy. Aby d³ty vchylys’a zaxyshchaty sebe ³ ne v³dpov³daty za skoºne.
Ja shkoduju, shcho v mene joho ne bulo.
Tod³ vse bulo b ³nakshe.
Mabut’.

Ostann’a cyharka. Chort. T’ut’un buv ne prosto dorohyj, za pachku cyharok chy sy´aru l’udy sob³ v³lly buduvaly.
Novyny kazaly, shcho ce cherez symvol³chnu k³l’k³st’ s³l’s’kohospodars’kyx zemel’. Vse jak zavshe. Jakshcho shchos’ natural’ne, vono ³ koshtuº. A syntetyku zhery, xoch zalyjs’a, t³l’ky ´arant³¿ tvoho zdorovja tob³ vzhe n³xto ne dast’. Kvert buv un³kal’nym, bo poºdnuvav shtuchn³st’ stvorenn’a z natural’n³st’u kajfu. Mozok vash, ³mpul’sy — tezh. Ja stvoryv narkotyk, v³n stvoryv mene. Zamknene kolo, z jakoho vydno, shcho l’udstva n³koly ne ³snuvalo.
Jak ³ M³tn³ka.
Ce nenatural’nost³. ¯x mozhna vypravl’aty.
² ja ce zrobyv.

Budynochok na berez³ tybets’ko¿ r³chky ob³jshovs’a men³ v sutu dr³bnyc’u. M³s’ac’ p³shov, aby perebuduvaty joho u taku sob³ fortec’u, shche dva tyzhn³ — na zahotovku zapas³v. Mo¿ hakers’k³ raxunky staly v nahod³. V xatync³ nema elektryky, kanal³zac³¿, hazu ³ t.p., shcho robyt’ z mavpy cyv³l³zovanu mavpu. Jak t³l’ky ja vse p³dhotuvav, ja zapustyv u Merezhu rolyk z neobmezhenym chasom d³¿. Za try hodyny prochytav novyny. Tam rad³sno pov³doml’aly, shcho jakas’ dobra dusha vystavyla, naresht³ el³tnyj narkotyk bahat³¿v kvert u v³l’ne korystuvann’a. Za chotyry dn³ ja povernuvs’a na toj samyj server. Z chasu kvertovo¿ novyny sajt ne onovl’uvavs’a.
Vse l’udstvo z p³dkl’uchenn’am do merezh³, skorshe za vse, dalo duba. Chy jak kazhut’ u nas, haker³v, boot sector nakryvs’a.
Nema sv³dk³v — nema zlochynu.
A ¿x ja prybrav.
² Merezhu v³dr³zav.

M³tn³k shche zhyvyj. Ja ce znaju. ² z l’udstva dek³l’ka m³l’jon³v naberet’s’a. ¯m Merezha zavshe bula do odnoho m³sc’a. Ale c³ l’udy zhytymut’ ³ nadal³, bo vony zdatn³ prozhyty bez monstra cyv³l³zac³¿, a M³tn³k — n³.
Sherlok Xolms mnoju b pyshavs’a.
Ja sko¿v ³deal’ne vbyvstvo.

Стронґовський. Проза (avantGarde / odisseja postfuturyzmu) / Nеабищо the best : поезія, проза / Упоряд.: Левченко О.Ґ., Стронґовський І.Ю. - Житомир : [б. в.], 2003. - 56 с. - (Бібліотека ЖОО СТМУ "Ліґа АртіС" ; вип. 6). - С.46-50.

Наталя Шеремета / Natal’a Sheremeta. Проза та поезія зі збірки "Nеабищо the best"

Natal’a Sheremeta

—«—
Krapka...Koma...Hlyna...L’udyna...
X³ba mozhna dozhyty zhytt’a do krapky? Xtos’ mozhe j dozhyvaº, a xtos’ stavyt’ komu, brunatno-chervonu. St³jte, to ne koma, to lyshen’ krov skrapuº z krapky, shcho cv’axom zabyta u serce. Derev’janyj xrest ³rzhav³º v³d sp³vchutlyvyx pohl’ad³v, a shtuchn³ kv³ty pechal³ j dos³ kv³tnut’ navkolo n’oho. Ne stavte chervonu krapku vseredyn³ rechenn’a! Rozkolupana lopatamy hlyna spresuºt’s’a na t³lo, zakrapaº z krapky krov, krapka stane komoju, zrodyt’s’a nove zhytt’a. ² tod³ na ³rzhavomu derev’janomu xrest³ vy pobachyte berezov³ serezhky ³ v³dchuºte smak berezovoho soku.

—«—
Pereklady sv³j b³l’ na mo¿ plech³. Bo ja vzhe zvykla do t’ahar’a v³chnosty. Tob³ vazhko, ja znaju. Ale zh na te j stvoren³ zh³nky, tomu º v ´enax u nyx — p³kluvatys’a pro kohos’. Ty ne znajdesh taku zh³nku de ³nde — lyshe tut, v Ukra¿n³. Shche ne vynyshchyly ´enetychnoho kodu l’ubovy. Ce nalezhyt’ v³chnosty, jak ³ Chumac’kyj shl’ax, shcho º lyshe na nashomu neb³. Nad ³nshymy — prosto rozlyte moloko. Tomu ne vahajs’a, ja ponesu tv³j b³l’, vkazuj dorohu.

—«—
Last³vchyne hn³zdo, jake ja bachyla t³l’ky zdaleku, za brakom kosht³v pobachyty joho zblyz’ka, spravylo na mene pevne vrazhenn’a. Arx³tektura z prysmakom ³stor³¿ ³ nat’akom na v³chn³st’. Ale d³jsno vrazyv kam³nnyj orel na skel³ b³l³j. Xmary nad nym buly sxozh³ na v³tryl’nyk, sebto Let’uchyj hollandec’. Shcho blukaº nebom, l’akajuchy martyn³v, jak³ jak spravzhn³ mors’k³ vovky (z b³lymy krylamy) manevruvaly u prostor³ nebesnyx xvyl’, n³by ¿m nema n³jakoho d³la do skel’, Last³vchynoho hn³zda ³ mene z mo¿my dr³bnymy problemamy.

—«—
 Dyvl’us’a na more, shcho xlypaº, n³by zrydalos’a, rukamy solonymy perebyraº chotky hal’ky, perehortajuchy molytvy-ryby. Shukaju sensu, shcho zaxovavs’a u mushl’ax, jak³ peredbachlyvo-tyxo sxovalys’a na dn³.
A perly blyskuch³ jak zor³, shcho blymajut’ v noch³, u mushl’ax sprahlyx ³ poroslyx strazhdann’amy vse shche zhyv³, ne vmerly use-taky.
Chy varto dyvytys’a v och³ zaplakanomu mor’u, shcho xovaº sens strazhdan’ u staryx mushl’ax... Chy to dzerkalo, zronene dolu?

—«—
Vos’ma, dev’jata, des’ata, odynadc’ata sproba vyzhyty p³d chas shtormu sered koralovyx ryf³v... ² zhodnyx  majak³v...
Ta zh ne vpershe, vyzhyla.

—«—
Rozm³n’aj na dr³bjazok doshchu xmary.
F³losof³’a smutku prosta – voloh³st’ nastroju.

—«—
Ulamok s³ro¿ skel³ u syn’o-zelenomu mor³.
V ³ t r y l o.
Ulamok zmertv³loho serc’a u bajduzhomu zhele susp³l’no¿ sv³domosty.
B ³ l ’.

—«—
Ja sp³znylas’a na korabel’,
shcho v³dplyvav u v³chn³st’...
Bajduzhe... Ja j ne duzhe xot³la.

—«—
V³dryvaju shmatochky v³d svoº¿ sv³domosty
³ kydaju v Letu, jak xl³b —
hoduju rybok.

—«—
Upala h³lka suxa p³d kolesa avto
N³ su¿cydu, n³ vbyvstva,
Prosto mortal combat Death

—«—
Kosm³chnyj vyxor zd³jmaº pyl’uku do neba
A lyst’a suxe nahadalo metelyk³v n³zhnyx
Ja prosto sumuju bez tebe

—«—
Vesna zupynyla xodu svoju lehku
Zelenoho podyxu prahnut’ dereva ³ dush³
To xolod v serc’ax

—«—
Znov s³rymy xmaramy nebo navyslo nad m³stom
Ja xochu pobachyty ranok u prochynenyx v³knax
A dushu v³dkryty vzhe p³zno?
Vech³r

—«—
Zustr³la s’ohodn³ staren’ku znajomu babus’u
Vona jak ³ zavzhdy z klumkamy rushala v dorohu
Poshuk neobx³dnosty

—«—
Sm³tt’arka
Hazon
Porozhn’a pl’ashka,
Jaka myttºvo znykaº u paket³ babus³,
Shcho maº vyhl’ad neprybranoho hazonu
B³l’a sm³tt’arky.
Dl’a kozhno¿ pl’ashky — sv³j paketyk.
Zaklopotan³ l’udy
Z torbamy posp³shajut’ u spravax
Vokzal
Ky¿v
29 travn’a 2003 r³k.

—«—
Dov³rylas’ dusha pershomu l³pshomu.
Bo zmuchylas’ strashenno strazhdann’amy vlasnymy.
Rozkrylas’ jak m³d³’a oholenymy perlamy.
A vin razok namysta zrobyv ³z ¿¿ v³dvertosty.

—«—
1.
Nu os’ ³ vse.
Ostann³ poc³lunky
² druzhn³ potysky ruky.
Ob³jmy, sl’ozy, zharty
² knyzhky v darunky...
Vokzal v Krymu.

Banal’ne “proshchavaj”
² zmax ruky l’v³vjanky,
A zam³st’ chajok —
Kryk brydkyx voron.
² na dodatok marsh sumnyj slovjanky,
Jak stuk kol³s.
Va´on.
Beton. Peron.

2.
My, mozhe, znov zustr³nemos’ z toboju
U marenn’ax, virshax,
Vyd³nn’ax chy u snax.
Zhyvoju sylylas’a vyjty ³z dvoboju
Sama z soboju,
Jak u kl³tc³ b’ºt’s’a ptax.

A plavn³ za v³knom
²shche tak³ zelen³
² pot’ah tak pov³l’no, jak slymak,
Povze, sp³tkaºt’s’a ³ t’ahnet’s’a po rejkax
Do sonc’a, shcho tak sxozhe na majak.

3.
Dodomu!
Polem, plavn’amy chy l³som.
Dodomu!
Bo dumky mo¿ vzhe tam.
Nezvychno tak bulo hul’aty p³rsom...
Teper dodomu!
Bo dumky mo¿ vzhe tam.

—«—
Na v³ter popelom  letyt’ tvoº ³m’ja,
Kruzhl’aº doshch nad v³knamy oblych...
Ja znov do bol’u pokoxala skrypal’a,
Rukopys dol³ u bahatt³ dohora...
Stuk serc’a... v³ter... spohady oblysh.

Наталя Шеремета. Проза, поезія (avantGarde / odisseja postfuturyzmu) / Nеабищо the best : поезія, проза / Упоряд.: Левченко О.Ґ., Стронґовський І.Ю. - Житомир : [б. в.], 2003. - 56 с. - (Бібліотека ЖОО СТМУ "Ліґа АртіС" ; вип. 6). - С.43-45.

Ірена Радзивілл / Irena Radzywill. Проза зі збірки "Nеабищо the best"

Irena Radzywill

² shcho dumaty men³
koly vy tam
unyzu
stvoryly z n’oho Peklo...
Lebend Fackel
(³stor³’a man³jakal’noho pochutt’a)

Amor (veresen’ 2001-ho).
...V³n l’ubyv ¿¿ prystrasno, jakos’ nav³t’ troxy xvoroblyvo: dl’a joho sam³tn’oho duxu ce bula spravzhn’a j nev³dstupna Man³ja.
Vnoch³, zakryvshy och³ rukoju (nav³t’ pry v³dsutnosty sv³tla!), blukav bezm³ru dovho po ¿¿ krokax, nespromozhnyj dot’ahnutys’ jakyjs’ zajvyj santymetr do kraju ¿¿ od’ahu, bojachys’, shcho vona — joho ²deal ³ z’huba, a odnochasno — post³jna fob³ja — znykne v natovp³, ³ Natovp ¿¿ pohlyne v pashch³ vorozhoho M³sta p³dzemnyx perexod³v ³ v³chnyx stohon³v trolejbus³v zranku.
V joho sv³domost³ lunav ¿¿ holos vperesyp ³z ³nkrustac³jamy dyvnyx — staromodn³x, nap³vzabutyx — ³ nym, vlasne, (novomodn³x) stvorenyx not, zvuk³v, kryk³v, kryk³v, volan’ ³ skryp³v korabl³v, shcho hynut’ u shtorm. ² majzhe post³jno — xvyl³, xvyl³... — dyxann’a stareznoho, spl³nov³-stomlenoho Okeanu, shcho chasom poz³xav od nadm³ru kysn’u v joho mushl’ax.
² tod³ do joho sv³domosty zrynaly ³z bezodn’o¿ hlybyny dv³ noty. Vony spl³talys’ ³ rozxodylys’, vdar’aly jomu serce, zmushujuchy te bytys’, klykaly kudys’ solonuvato-nestrymno ³ toskno, nemov smutna ³ pryzabuta melod³ja vmyrann’a zhovtohar’achoho lyst’a na ¯¿ dolon’ax.

Odnoho takoho vechora v³n zustr³v ¯¿ vpershe.
Vona bula tak sxozha na vs³x zh³nok sv³tu — jak mat³r, jak joho persha ³ reshta koxanok ³ koxanc³v.
Vona lezhala v trav³ j dyvylas’ u nebo svo¿my sr³bno-zelenymy ochyma kr³z’ dovh³ (tut n³koly ne kos’at’) steblynky, a na ¯¿ oblychch’a ³ ruky pekel’nym savanom v ostann’omu tr³pot³nn³ let³ly pel’ustky lyst’a; ruky derev t’ahnulys’ do Ne¿, skryp³ly sudomno ³ pro shchos’ volaly, naklykajuchy doshch, aby toj zmyv ¯¿ nevyplakan³ sl’ozy: Vona shchojno vtratyla toho, xto buv dl’a Ne¿ vsym: mr³ºju, Muzoju, teploju real’n³st’u butt’a u venax, jak³ prosv³chuvaly kr³z’ zavshe nezasmahlu shk³ru.
¯j bulo bol’ache. Strashenno bol’ache.
Ale Vona sm³jalas’.
² s³r³ st³ny ta dva mosty, drotamy peret’ahnut³ m³zh M³stom ta ojkumenoju, krychaly zam³st’ Ne¿, skydajuchy v r³chku samohubc’ ³ dajuchy zhytt’a novym.

Foer (Ignis)
Jomu stavalo spekotno.
D³m vzhe majzhe dohor³v, a Vona nav³t’ ne krychala, ne blahala pro dopomohu.
V³n bachyv kr³z’ v³kno, jak pryv’jazanyj do jako¿s’ opory daxu metelyk ¯¿ platt’a zajmavs’a ³ pronyzuvav vse shche sv³tlu shk³ru branky vohn’u. V³ter n³s do joho pam’jaty nov³ zapaxy dymu ta ³skrynky, shcho zajmalys’ uzhe v pov³tr³.
² te polum’ja bulo ºdynym, z chym v³n m³h ¯¿ pod³l’aty: v tomu bula svoja sakral’n³st’. Teper vona bezsmertna. Nalezhyt’ t³l’ky jomu. Teper vony zavshe budut’ razom. ² teper Vona, vresht³, bude zavshe shchaslyva u svo¿j taºmnych³j samotnost³ na dvox.

Aqua
Voda pryjn’ala joho, mov mat³r p³sl’a dovho¿ rozluky: n³zhno, str³mko, troxy nav³t’ nervovo.
Zhodno¿ sproby lyshytys’ zhyty. Nav³shcho?
Ostatn’a dumka: jak vyhl’adatymu pot³m...
Xolod po lehen’ax.
Stanesh popelom,
Ja —pop³l.
Stanesh mnoju...

Veny. Soky derev. V³dkrytyj v kvartyr³ kran. Krapel’nyc’a. Doshch. More.

Communio
Sy´areta. Blyskavka. Chajnyk, shcho kypyt’ na hazov³j plyt³. Pozhezha. N³chnyj l³s z³ spalaxamy ³skrynok. Op³ky. Sv³chka v kostel³ brat³v-dom³n³kan³v.

Zlyva. Bur’a. Blyskavka.
Voda, shcho zakypaº.
Kometa.
Z³rka.

‘Oz

Ірена Радзивілл. Проза (avantGarde / odisseja postfuturyzmu) / Nеабищо the best : поезія, проза / Упоряд.: Левченко О.Ґ., Стронґовський І.Ю. - Житомир : [б. в.], 2003. - 56 с. - (Бібліотека ЖОО СТМУ "Ліґа АртіС" ; вип. 6). - С.41-42.

Марія Козлова / Marija Kozlova. Вірші зі збірки "Nеабищо the best"

Marija Kozlova

Ty

Ty kryvavysh mo¿my ochyma
² rozbryzkuºsh dushu v pov³tr’a
Ty vbyvaºsh z³rky — p³l³´rymy
Ty shchezaºsh (takozh nepom³tno...)

Ty ³desh z-pom³zh t³l, z-pom³zh t³nej —
Zrozum³lyj. Prostyj. Nedos’azhnyj.
Jak ne ja, tod³ xto zh tebe zc³lyt’?
Jak ne ja, tod³ xto tob³ skazhe?
‘
Chorne znyshchuºsh, b³le ³ s³re
² vkolovs’a nepravdoju v v³ch³.
Ty znev³ryvs’a. V³rno? Ne v³r’u!
... Ty zakresl’uºsh des’atyr³chch’a...

Ty nenavydysh tr³shchyny v stel³.
Ty c³luºsh, pl’uºsh ³ sm³ºshs’a.
Ty rozkol’uºsh sny, st³ny, skel³
² nad³ºshs’a, shcho ne prosneshs’a...

—«—
N³vechysh — ³ — jdesh sob³ dal³...
Shcho tob³ ja — l³d proty stal³...
Ne rozum³ºsh, shcho ty plekaºsh,
Shcho v³ddaºsh, shcho ty vtrachaºsh...

Ja zaberu kozhnyj tv³j atom
Peretvor’us’ — ³ stanu katom
Vohnyshcha ³skry — na vybux³vku
Znaj, ja spal’u!
(Stal’ lomka j kryxka)
Strymujus’ led’ —
Pot³m zalyshus’...
Po¿du het’
Kolys’ — v³dkryvshys’...

—«—
Sk³l’ky raz³v, sebe shukajuchy,
Ja sebe vtrachaju?
Sk³l’ky tebe, tebe shukajuchy,
Ja ne pom³chaju?

... Ja styknulas’  ³z p³dl³st’u, zl³st’u.
Ja doteper ne znala.
Ja bula — d³vchynka.
Otzhe, styslo,
Ja ³shche ne koxala.

Ja pereplutala dn³ ³ rech³.
Ja sebe znov zbyraju.
Znovu sebe (³ tebe, do rech³)
Znovu ja zabuvaju...

—«—
Na zhal’, v³kna blymajut’ nadto xtyvo.
Da j ja ne p³du na nyx. Dosyt’. Vpala.
Shche raz prodyvl’us’ “Krym³nal’ne chtyvo” —
Bahato shcho ja rozum³ty stala.

Na zhal’, men³ zruchno v moºmu sv³t³.
Na zhal’,  ja odna. Azh zanadto v³l’na.
² zhalem po sklu zhal’uz³ rozshyt³ —
Nytky ³z kanatamy rvu kr³z’ b³l’ ja...

Ja znaju, teper telefon — m³j voroh.
V³n takozh movchyt’, jak ³ xtyv³ v³kna...
² zhal’uz³ kryjut’ lysh ml’avyj morok,
J zhytt’a, do jakoho ja shche ne zvykla...

Zaplutan³ dumkamy-pavutynn’am
Vyblyskujut’ sxovan³ v n³ch bazhann’a.
² v³kna-z³rky kvolym merext³nn’am
Nahadujut’, shcho ja taka — ostann’a...

—«—
Nebo take beztalanne
² sv³tankovo-nezdarne.
Vse, shcho jomu prytamanne —
Zverxn’o dyvytys’ na nas.

...Pravyl’no — zverxu — my mensh³.
V³rno my z nebom — ne r³vn³.
² xtos’ zavzhdy bude pershym.
² xtos’ zavzhdy b³l’sh na¿vnym...

...Nebo obozhn’uju. V³rysh?!
V neb³ bula — ujavl’aºsh?!
Nebo...
Joho ne zupynysh
Nav³t’ jakshcho ³ l³taºsh...

—«—
Sn³h prosto padav
Zuxvalo dumajuchy,
Shcho zmozhe v³dshtovxnutys’a
v³d zeml³

Raptom — zarydav,
vodnochas mr³juchy,
Shchob des’ buv vohnyk
v tumann³j ³ml³

A ja — zazhurena
Jak optym³stka
P³dtrymujuchy ³m³dzh,
Kazala,
Shcho sn³h tane,
A ne sl’ozy...

...Pot³m zaxot³los’a
Z’ºdnatys’a z zemleju,
Zuxvalo dumajuchy,
Shcho zmozhu v³dshtovxnutys’a...

Марія Козлова. Поезія (avantGarde / odisseja postfuturyzmu) / Nеабищо the best : поезія, проза / Упоряд.: Левченко О.Ґ., Стронґовський І.Ю. - Житомир : [б. в.], 2003. - 56 с. - (Бібліотека ЖОО СТМУ "Ліґа АртіС" ; вип. 6). - С.39-40.

Валентин Ковальов / Valentyn Koval’ov. Вірші зі збірки "Nеабищо the best"

Valentyn Koval’ov

—«—
C’a n³ch º dystyl’atom straxu,
V n³j — kryky vymerzlyx z³rok,
Xryp³nn’a zavchene nevdaxy,
Shcho ob³rvav znov motuzok.

L³xtar kupaº u zelenc³
Mertvotn³st’ rybjachyx oblych...
² ne prydbaty ³ndul’´enc³j,
Nad³’a — krapel’ka na denc³,
Koly slymuº s³ra n³ch. 

De ty º?
(Hîp-tekst)

Vzhe radivo ne hraº na stini,
Chomus’ tak sumno j xolodno meni.
Shchob vhritys’, xochu bachyty tebe,
Koxann’a kaloryferne moº, —
De ty º?

U nas s’ohodni xolodno u xati,
Ne hrijut’ batare¿ na pechi,
Vsi xod’at’ holi, bosi i rohati,
A z ¿zhi — lysh dirky vid kalachiv.

Vid prot’ahiv meni narvalo pal’c’a,
Mizynchyk bidnyj tyzhden’ vzhe hnyº,
Zihrij mene, neshchasnoho blukal’c’a,
Koxann’achko haracheº moº —
De ty º?

Rozlohyj kaktus na mo¿j mohyli
Shumyt’ hill’am j plodamy vyhraº.
Javl’us’ ja z toho svitu mo¿j mylij
I zastohnu: "Koxann’achko moº,
De zh ty º?".

—«—                                 
B³zh³m, sxovajmos’a xutch³she za lashtunky,
Polyshym scenu na andro¿d³v-aktor³v.
Toj ¿x vertep zapro´ramovanyx stosunk³v...
Vzhe azh hykaºt’s’a v³d nadm³ru povtor³v.

Ja l³pshe n³zhno nakusaju v³zerunky
(Nav³shcho j de — xaj ce tryvozhyt’ lycem³r³v);
V kutochkax vust tvo¿x blukajut’ poc³lunky,
² m³s’ac’ xtyvo kraple-c³dyt’s’a charunkom,
² my — sp³tn³l³ ³ naprochud chyst³ zv³r³...
               
—«—           
Napishu-ka ´lupen’kuju pesn’u...
(S.Chi´rakoff)
Os’ zara napishu virsha,
Shob vsim us’o bulo pan’atno,
Shob oshchushchat’ bulo prijatno,
Jak rozvertaºt’s’a dusha.
Tam bude paru slov pro sl’ozy,
Nºrazdºl’onnuju l’ubov,
Pro te, jak tyxo kraple krov
Na lºpºstki ustalaj rozy.
Ja ne astavl’u v virshi bresh
Dl’a c’oho... kzystyncyalizma.
Do n’oho zh rymy (krome klizmy)
Nu azh nikak ne podberesh.
Zatºm na noty pokladu
Stixa — joho usi pochujut’!
Jasykovºdy xaj l’utujut’;
Xovajtes’, muzy — ja idu.

—«—           
Psom  nepevno harchyt’
Kamufl’ovane xmaramy nebo,
Semyxv³stky doshchu
Basaman’at’ poxmuryj stavok.
Tebe zlyva navchyt’,
Jak prynesty nebazhanu trebu
Nap³vbohu-xl’ushchu,
J ty stanc’uºsh xymernyj tanok,
Rozst³bajuchy pojas
Z or³xalku, nemov ²polyta.
Ta... ²znov ne Tezej,
² ne Pont ocej stav zdoshchov³lyj.
Chom trudyt’ marno holos?
Zam³st’ nas v³dpov³dn³ molytvy
Peresud chyjs’ zverze,
Amazonko moja neum³la.
—«—     
R³ka, nastojana na m³s’achnomu sv³tl³ —
Moº ºstvo, n³komu ne potr³bne,
Bo m³s’ac’ toj — fol’´a, xoch, mozhe, j sr³bna,
Bo toj pot³k — sudyny, nerozkv³tl³
Trojandamy p³d lezom... Prosto neba
Lezhu, up’javshys’ n³ht’amy u hlynu.
Pryjdy, v³z’my, v³z’my, moja ºdyna,
Xoch na sobachyj xarch! ² znov — ne treba...
       
—«—
Pro shchos’ reche v moroznu n³ch kam³n,
Prymxlyvo huby krem’jan³ skryvyvshy,
J tremt’achym penzlem dyvn³ runy pyshe
V jantarn³j hlybyn³ sosnovyx st³n.

To — sa´a, de lystopad znav³sn³v,
Zhene mene nudnym doshchem os³nn³m,
Mov zv³ra, po nenavysn³j kra¿n³,
Kra¿n³ beznad³jno chornyx sn³v.

Kudy? Nav³shcho? Vs’udy pustota, —
V potvory-dol³  dyvn³ zabahanky.
Men³ zh — lysh roz³rvat’ chyjus’ horl’anku
Abo poc³luvat’ tvo¿ vusta...
Nyzajuchy namysto ³z hodyn,
Kam³n vmovkaº, sonno mruzhyt’ och³,
² ja p³rnaju v neprohl’adn³st’ noch³—
Odyn. Odyn. Odyn. Odyn. Odyn.

Acteky

Na p³ram³d³ zhrec’ shal³º,
Vnyzu ukl’aknula jurba,
Bo of³rujut’ ne raba —
To boh zv³l’nytys’a vol³º

V³d plot³ tl³nno¿. X³ba
Ne z shchast’a serce june ml³º?..
Holodnym blyskom lezo tl³º
Na t³m’¿ shtuchnoho horba.

Vraz zmovkly flejty. Xyzhyj krok,
Ruka p³d rebra ³ — ryvok...
Zojk bol³snyj p³rna u xmary;

P³dn’ato bojov³ kyjky, —
Z³jshlys’ Orly ta Ja´uary,
J na chest’ boh³v tr³shchat’ k³stky.

—«—   
Zd³jsnylos’a! Rehoche xeruvym,
P³dnos’achy do hub svoju tremb³tu;
Tr’asut’s’a kryla, holova, pokryta
Roh³v v³ncem, v³d n³mbu het’ kryvym.

Vse. Kyselem zastyhla v venax krov.
V n³kudy cherez jan´ol’s’k³¿ xory
Vede mene, napevne, troxy xvora
Ujava — transcedentnyj shchurolov.

D³alo´ ³z roz³p’jatym

— Xaj kotyt’s’a use p³d try chorty:
Xaj duren’ nym zalyshyt’s’a do skonu,
Nabude s³r³st’ chynnost³ zakonu,
U pyky poc³l’a lajno j torty.

Nexaj v³nshujut’ holovy korony
Chy kovpaky. Jakshcho komus’ bresty
Kortyt’ po trupax — batechku, prosty,
Ale ³ v³n xaj pret’s’a bezboronno.

— Vy pevn³, shcho nemaº v Vas zhal’u?
Ce zh — c³lyj sv³t bajduzh³st’u zall’aty!
Kudy zh us³ “nenavydzhu” j “l’ubl’u”,

Ta j, vresht³-resht, l’uds’ku c³kav³st’ kl’atu?
Nu povysy shche, Hospody, mol’u!
— Nabryd ty. Vt³m, vustamy nemovl’aty...

Rondel’

Ja peven, shcho pochatok º k³ncem,
Shcho spohad — ne al’uz³’a pokary,
Shcho b³l’sh³st’ zavdaº sob³ udar³v,
Aby ukryt’ cholo jakyms’ v³ncem.
Ja peven, shcho bez´luzdo but’ chencem,
Shcho zhaha — perevt³lena prymara,
Shcho n³mb chast³she — rohove k³l’ce,
Jak zas³b obduryt’ l’uds’ku otaru.
Ja peven, shcho ne mozhu stat’ tvorcem,
Shcho chesnost³ koxann’a ne do pary,
Shcho x³t’ j op³ka — duzhe keps’k³ lary,
Shcho pevn³st’ vzhe poxovano zhyvcem...
Ja peven, shcho pochatok º k³ncem.
—«—
Zostan’s’a! Ja tumanom obernus’
² skondensujus’ na tvoºmu t³l³,
Zmochu rosoju pal’chyky nesm³l³,
Na ´rym-hrymasu mrjakoju v³jnus’.

Ne jdy! Peretvor’us’a na krystal
Karm³nu, l’odu, sol³ — jak zaxochesh,
Zlamaju prom³n’, pushchenyj uv och³
Nadnovoju potr³skanyx dzerkal.

Lyshys’a! ² ja vyblysnu nozhem,
Vmyt’ pokremsaju dyvnoho pokroju
Tvoju vd’ahanku. Ham³vnu?
                                      Nevzhe?
Taky v³z’mu j prykynus’a soboju.


—«—       
Kudy zav³v ty mene, prov³dnyche?
Krok z³ stezhyny — ³ lypke bahno
Bazhann’a, mr³¿ vysmokche. On klyche
Hnylyx vohn³v manlyvyj blysk. Davno
Dazhd’bozh³ pravnuky zabr’oxalys’, mov svyn³,
Stroshchyly hat’, shcho j tak vzhe zohnyla.
² tyxo hyne u smerd’uch³j tr’asovyn³
Chyjs’ romantyzm — fal’shyvyj Uzala.
             
Seksonet

My vs³ strybaºmo z v³kna —
Xto ranuvato, xto p³zn³she...
Tam, za v³knom rozhevo dyshe
Nepereborna ta¿na.

Tam persa povn’at’s’a nektarom
(Cebto, po-nashomu, cyc’ky),
Styrchat’ kudlat³ budjaky...
My ¿x zdolaºm nezabarom.

Kudy zh nas vyvede tunel’?
M³j holovatyj menestrel’
Rozv³da — v peklo chy do raju;

Os’ vzhe shk³r’asta flejta hraº,
² l³zhko skrypom shchos’ blahaº:
To znak — kypyt’ burlyvyj sel’.

Валентин Ковальов. Поезія (avantGarde / odisseja postfuturyzmu) / Nеабищо the best : поезія, проза / Упоряд.: Левченко О.Ґ., Стронґовський І.Ю. - Житомир : [б. в.], 2003. - 56 с. - (Бібліотека ЖОО СТМУ "Ліґа АртіС" ; вип. 6). - С.35-38.

Вероніка Кавун / Veronika Kavun. Вірші зі збірки "Nеабищо the best"

Veronika Kavun

C\A\D
(nezak³nchene rondo)

Pol³t – ce mystectvo padaty.
(³z ne[v³domode]pochutoho)

Chula ja pytann’a bez v³dpov³dej.
Ale v³dpov³d³ bez zapytan’?!…
(Zdaºt’s’a, Al³sa.
Zdaºt’s’a, Lju¿s Kerol [pryv³t, kolº´o!]])

1
(CTRL)
Vtoma, jak zas³b vtech³ v³d dumok?
Zbochenn’a!
Xto ja?
[Ce bez´luzd’a! Prypyny!]
Shcho ja?
[Zaraz zhe zamovkny, chuºsh?!]
Nav³shcho ja same tut ³ zaraz?
[Zatknys’, pros’at’ zhe!!!]
De sens u tomu, shcho dn³ myhot’at’, jak polamanyj l³xtar?
[Zamovkny!!!]
Chomu samotn³st’ rehul’arno nakydaº men³ na oblychch’a podushku
[PRY! -]
³ dushyt’
[- PY! -]
dushyt’
[- NYYYY!!!!]
Mene?..

(ALT)
Nevypravdan³j bezslovesnost³ nemaº choho skazaty u sv³j zaxyst.
Posm³xaºt’s’a (chy to hrymasa v³drazy?).
Ja xukaju na moju vtomu – vona nat’ahuº sudd³vs’ku mant³ju ³ pochynaº hatyty aukc³onnym molotochkom po trybun³ (bezperervno)
Sh³st’ mo¿x v³dchutt³v zajmajut’ m³sc’a na lav³ prys’azhnyx (chort, a zv³dky vz’alos’ ³shche shestero?)
Sudd’a (vtoma?) prodovzhuº hatyty po trybun³ (m³zkax?). Advokat ³z prokurorom pjut’ pyvo j sm³jut’s’a. St³l’c³ napruzheno vdyvl’ajut’s’a v zalu v och³kuvann³ rozv’jazky.

(DEL)
Naresht³ dusha kovtaº vyrok jak p³´ulku –
DOSMERTNE UV’JAZNENNJA V T²L²

2
(SHIFT)
Ja shukav tebe – ale ne znajshov.
Ja proshtrykuvav kuxonnym nozhem pov³tr’a, spod³vajuchys’, shcho vono taky obernet’s’a ² MATYME TVOª OBLYCHCH’A.
Ja snyv toboju ³ maryv toboju nav³t’ u prom³zhkax m³zh sekundamy, a ty z’haduvala mene raz na r³k – z’haduvala – z³txala – ³ znovu zabuvala.
Na c³lyj r³k.
365 dn³v.
Och³kuvann’a tebe vjazke ³ lypke – sxozhe na pavutynn’a. Ale ja zh ne pavuk!
Povernys’.

3
(TAB)
Vtratyvshy kontrol’ nad[p³d]sv³dom³st’u, beresh ruchku ³ pochynaºsh pysaty. Slova vylaz’at’ znexot’a, vony p’jano shchyr’at’ zuby ³ norovl’at’ vkusyty tebe za palec’. Dovh³ sherenhy l³ter xylytajut’s’a v takt bytt’a serc’a paperu – chy medytatyvnoho rozhojduvann’a v³tru v h³ll³ kolys’dereva, jake pap³r dos³ pam’jataº.
Krychaty ³ plakaty vzhe bezsensovo. R³zaty veny (o, jak banal’no!) tezh – osoblyvo jakshcho ³z uzhe nadkushenoho jakymos’ norovlyvym slovom pal’c’a sochyt’s’a krov.

(F1)
C³kavo, jan´oly pyshut’ v³rsh³? ² chomu v nyx kryla same ptashyn³, a ne bdzholyn³ chy metelykov³? Jakby ja mohla vybyraty, mo¿ buly by babkov³.
(CAPS LOCK)
Smuhasta muzyka. Smuzhka chorna – tysha. Smuzhka b³la – shche b³l’sha tysha. Smuzhka s³ra – TYSHA, SHCHO PEREXODYT’ U MUZYKU.
Slova na paper³ horlan’at’ shchos’ nezrozum³le. Koly vzhe pol’ahajut’ spaty?

(ENTER)
“Ja dov³r’aju lyshe paperov³. A shche – vohn’u, jakyj pot³m smachno rozzhuº vs’u c’u pysanynu. Pryºmno sluxaty rozpachlyv³ zojky l³ter!”
“A jakshcho v³n podavyt’s’a?”
“Ty ne rozum³ºsh. Slova ce ne prosto vdyx-vydyx. Slova – ce l’udy, jakyx ne pustyly nazad na zeml’u, koly vony povt³kaly z raju.”
“Ty bozhevol³ºsh.”
“A dumky – ce t³, xto vt³k ³z pekla.”
“U tebe lyxomanka.”
“Peklo – ce vs’oho lyshe okolyc³ raju. Chy navpaky?”
“Zv³dky v tebe tak³ dumky?!”
“Ne bachysh – na vulyc³ xolodno: vony zmerzly ³ xochut’ har’achoho chaju.
A moja dusha xvora na hryp. Vona nadto l’ubyla ¿sty p³d doshchem morozyvo – teper kashl’aº. V ne¿ vysoka temperatura. ², jak na zlo, nemaº asp³rynu…”
“Ty zh marysh!!!”
“Ce v³dnosno. Dl’a peres³chnoho slova-ate¿sta ja tezh º marenn’am. Ale trapl’ajut’s’a ³ fanatyky.”
“Ty p’janyj!”
“Mozhlyvo. V men³ perebrodyly sl’ozy. Vony troxy alkohol’n³sh³ za kef³r.”
“Tod³ shcho zh?!”
“Pap³r zasynaº. Daj jomu spok³j!”

4
(F2)
Mo¿ ruxy vzhe ne nalezhat’ men³.
Mo¿ ruky vzhe ne nalezhat’ men³.     

(F3)
B³zhyty v³l’nyjzhyty jakzamanet’s’a pyjpaly koxajs’az us³map³dr’ad pokyne  obrydnezakoxujs’a chortv³z’my muchynshyx svoºjutrykl’atoju l’ubovjukoxajs’a odruzhujs’a koxajs’akoxajs’akoxajs’a zradzhujbud’ zradzhenymperypel’ushky robystarshomu uroky³ sp³vajkolyskovu resht³pjat’om zachyn’ajs’av k³mnat³j koxaJs’aKoXajS’akOxAjs’axolºra…

(INSERT)
A ja z’haduvatymu pro tebe raz na r³k – zhaduvatymu – z³txatymu – ³ znovu zabuvatymu.

5
(PG UP)
“Zapax okeanu prymushuº mene perehryzaty rebra st³nam – zdaºt’s’a, shcho os’-os’ naxlyne voda ³ kovtne mene, obhornuvshy vodorost’amy jak mum³ju.”
“Ty banal’nyj! Nemaº znachenn’a, breshesh chy n³ – vse azh nadto v³dnosno”
“Pochekaj. Nav³shcho probachaty, jakshcho v us’omu º sv³j sens, a v sens³ joho nemaº?”
“Znovu bez´luzd’a. Kl³tynka za kl³tynkoju, kvadrat za kvadratom. ¥luzd, rozkladenyj po polychkax, vtrachaº vlasne znachenn’a.”
“A Boh?”
“U n’oho fantastychne pochutt’a humoru! Zam³st’ toho, shchob zrobyty sob³ telev³zor, v³n stvoryv c³lyj Vsesv³t! – v³chna rozvaha. ² jomu, ³ nam.”
“Pryºmno. Pryºmno tasuvaty oblychch’a ³ pal’c³, chekajuchy, shcho zh vypade…”
“Orel – Sonce.
Reshka – M³s’ac’”
“Xolodno, chuºsh, men³ xolodno!? Dyvys’, okean vyzyraº z mo¿x ochej. Ty b znav, jak v³n zmerz!”
“Ale zh ty ne st³na!”
“Vona v³dhorodzhuº tebe v³d sv³tu. Chy sv³t v³dhorodzhuº tebe v³d ne¿?”
“A jak zhe mozhna ujavyty sob³ Boha po odn³j molekul³? Men³ zdaºt’s’a, V³n vm³º sp³vaty.”
“Ty znovu budysh pap³r? V³n led’ zasnuv – a ty znovu prodyraºsh u n’omu nov³ zvyvyny!”
“C³kavo, jakshcho vs³ z³rky – ce kraplyny chornyla, to shcho vyjde, koly podyvytys’ na Vsesv³t z’hory?”
“Velyka kl’aksa”
6
(PG DOWN)
Vtoma, znovu vtoma.
U m³zky shkrebut’s’a dumky
n³ ne tak
U m³zkax shkrebut’s’a dumky. U nyx, bachte, v³jna. Atomna.
A vse pochalos’ ³z banal’no¿ revol’uc³¿
Vony, b³dnen’k³, dumajut’, shcho koly znyshchat’ suprotyvnyk³v, stanut’ povnovladnymy panamy mo¿x(!) zvyvyn. Dzus’ky!
Dl’a toho ¿m prynajmn³ dovedet’s’a vbyty mene.

(HOME)
Jakshcho dumky ne ³snujut’ bez l’udyny, to chomu l’udyna ³snuº bez dumok?
“Jakshcho l’udyna ne ³snuº bez Boha, Boh ³snuº bez l’udyny.”
(Kl’ata shyzofren³ja!)
(“Kl’ata? Shyzofren³ja?”)
Ja mysl’u, znachyt’ ja ³snuju.
N³, znovu ne tak
Ja ³snuju.
Znachyt’ ja mysl’u?
(Kl’atyj Dekart! V n’oho shcho, spokoju v zhytt³ ne bulo?)
Mabut’, taky ne bulo.
Vresht³ shcho take spok³j?
Ce shchast’a (Dl’a bahat’ox)
A shcho take shchast’a?
Ce koly dvoº, shchojno vyjshovshy z k³noteatru p³sl’a seansu novoho francuz’koho f³l’mu sm³jut’s’a, pobachyvshy shcho nadvor³ doshch, ³ dovho c³lujut’s’a p³d krapl’amy hrozy – dovhooch³kuvano¿ p³sl’a tako¿ obrydlo¿ speky
Os’ ce shchast’a (dl’a dvox)
N³, znovu ne tak. Shchast’a – ce najb³l’shyj u sv³t³ narkotyk. Najposhyren³shyj. Najdorozhchyj. Zalezhn³st’ p³sl’a persho¿ zh dozy. Pot³m – strashn³ lomky (depres³¿, kompleksy, samokopann’a ³ tomu pod³bn³ c³kav³ rech³) ³ ZHADANN’A nastupno¿ dozy. Xoch malesen’ko¿. Xoch odnosekundno¿ – ale spravzhn’o¿, a ne jako¿s’ kytajs’ko¿ p³drobky.
“Tod³ vyxodyt’, shcho chyslenn³ propov³dnyky ta proroky – prosto “narkod³lky”?”
(Nu koly vzhe zamovkne?.. Shche j posm³xaºt’s’a…)
Bez provokac³j!
Bez provokac³j, ja skazala!
Shchast’a – ce shchast’a. Krapka.
“Krapka, kazhesh? A tebe v shkol³ ne vchyly, shcho krapka po sut³ svo¿j nesk³nchenna?”
V shkol³ ja takym sob³ holovu ne zabyvala. ²snuº sob³ to j ³snuº. Xolºra z nym.
Chy neju.
² vzahal³, ja shcho, zobovjazana z toboju rozmovl’aty? Jdy sob³ het’, chuºsh? Het’!
“Het’ – ce kudy? Utochn’uj.”
Posm³xaºt’s’a, xaj jomu…
Posm³xaºt’s’a…
(l³to 2003. m. Zh.)

Вероніка Кавун. Поезія (avantGarde / odisseja postfuturyzmu) / Nеабищо the best : поезія, проза / Упоряд.: Левченко О.Ґ., Стронґовський І.Ю. - Житомир : [б. в.], 2003. - 56 с. - (Бібліотека ЖОО СТМУ "Ліґа АртіС" ; вип. 6). - С.31-34.

Богдан Горобчук / Bohdan Horobchuk. Вірші зі збірки "Nеабищо the best"

Bohdan Horobchuk

Sutra pro ²snuvann’a Nas

²
zasv³dchuju svoju prysutn³st’
zvukamy vlasnoho ³men³
vse shcho kolys’ turbuvalo vbyto
teper nastaº cherha chasu
a za nym bude ³shche shchos’
bacheno
tam tane ostann’a ptaxa
peredvesn’ano¿ pory
a tut v mukax narodzhuºt’s’a
pershyj kryk tyxo¿ krapl³
sv³t shcho kolys’ buv mo¿m
teper stav b³l’she n³zh sv³tom
stav mnoju
v zasv³chen³ v³kna
uv³rvano halasn³ zojky sl³v
vony troxy prytomylys’
³ zhal³bno vdyvl’ajut’s’a v dzerkalo
pol³rovano¿ p³dlohy
nas vr’atuº v³chn³st’
zadovho do stvorenn’a sebe
my stvoryly shchos’ b³l’she
my stvoryly holovne
²²
v pror³z’ax chyslennyx h³lok baobaba ja bachu och³
z zelenavymy b³lkamy
³ volohymy z³nyc’amy
och³ chohos’ nadzvychajnoho
shcho dyvyt’s’a kr³z’ nas
³ bachyt’ nash³ dush³
ja namahajus’ vchynyty renthen
³ ne postrazhdaty v³d rad³ac³¿
moju dushu prosv³tleno
otzhe vona u mene º
jakby player bulo b uv³mkneno
tyxshe my b rozr³znyly sp³v
cykad na daxu
trypoverxovyx xmarochos³v
nevzhe ne chuºsh moho holosu
v³n zavys u pov³tr³
up³vmyt³ do tebe
shkoda a v³n tak xot³v buty
xoch troxy oryh³nal’nym
²²²
zeml’a zasv³dchuº tvoju prysutn³st’
uv³hnanymy v sebe sl³damy
zabahato tys’achol³t’ projshlo z toho chasu
jak my stvoryly natjak
na nashe ³snuvann’a
a krov to lyshe nenav’jazlyve
v³dlunn’a roslynnoho soku
a dumky t³l’ky b³l³ ³ rozhev³
metelyky u bezzhal’nomu
moroc³ stratosfery
prybery c’u hydotu
z mene dosyt’ sp³v³v
vlasnyx kryl
za krok v³d sebe bachysh
svoº v³dobrazhenn’a v mo¿x ochax
pravda zh vrazhaº novyznoju
my zm³nylys’a
jak zm³n’uºt’s’a lyshe v³ter
shcho zdaten zahubyty kraplynu
doshchu abo roztroshchyty ¿¿ na p³vdoroz³ do nas
²V
zahryzen³ chasom shpalery
posm³xajut’s’a l³plenymy
na nyx mal’unkamy
t-y-x-o
a to rozbudyte svoju t³n’
u bud’ jakomu vypadku
ne dyv³t’s’a tak na nas
my na ³nshomu boc³ dzerkala
namahaºmos’ zakolysaty vlasn³ t³n³
shchob vtekty v³d real’nost³
³ ne naklasty na sebe ruk
na stel³ vydno v³dbytky pal’c³v
ja tam buv
ja lyzav c’u kl’atu rozpechenu
lampochku jazykom
³ dyxav na karnyz
zdmuxujuchy ostann³ zajv³ pylynky
zrozum³jte
nashe zhytt’a troxy zbochene
vono prosto nemozhlyve
bez sv³chok
V
v³dteper ja znaju pro sebe use
ja vp³znav u sob³ tebe
V²
s’urpryzy ne zak³nchujut’s’a
v³dkrytt’am symvol³chnost³ slova ADZHE
za nashymy sut³nkamy
nasuvaºt’s’a zavtra
bez zvychajnyx uzhe tut zv³r³v
³ neperedbachuvanyx ³snuvan’
strashno
ce koly xochet’s’a
zhyty
V²²
a sonce jak zavzhdy sl³pylo och³
vlasnoju zaboronoju ³nshyx dn³v
zbuduvaty shchos’ svoº na ru¿nax
teor³j pro smert’
zmozhe x³ba shcho N²XTO
podjakujte men³
ja posm³xnuvs’a shpaleram u v³dpov³d’
teper my rozum³ºmo odne odnoho
³ hotov³ zhyty odnym zhytt’am
shchos’ duzhe t³sno u ob³jmax
bl³do-zhovto¿ p³dlohy
na ram³ nashoho v³kna
zrobleno zarubky
odna druha tret’a chetverta ³ ³nsh³
vs³ vony skoºn³ za odnym scenar³ºm
napysanym Bohom
V²²²
vse odno  shchos’ ³snuº
³ nevazhlyvo de jak ³ koly
ce ³snuº dl’a nas ³ nav³t’ koly z dzhomolunhmy steshut’ zajv³ try tys’ach³ metr³v
³ zbudujut’ na c’omu m³sc³ shchos’ ordynarne ³ nec³kave
ce ³snuvatyme dl’a nas
ADZHE ce holovne
a holovne ³snuº vzhe zabahato tys’achol³t’
shcho zh taka joho dol’a
a vse odno vse bude dobre
³ ce majzhe holovne


Sutra pro prahnenn’a

²
oblychch’am prystojnost³ zm³shano
farby
pr³rva – dl’a sprahlyx shchast’a
star³ zh³nky bazhajut’ koxann’a
vony zbozhevol³lo vtratyly spok³j
rankov³ st³ny lah³dno paxnut’
cehloju potom p³r’jam ³ hlynoju
sterto mezhu m³zh s’ohodn³ ³ zavtra
sterlas’ mezha m³zh s’ohodn³ ³ vchora
hodynnyk maº dvanadc’at’ pod³lok
sv³t rozryvaº prahnenn’a raju
v mokromu neb³
na mokr³j p³dloz³
vykreshy xvyl³ ³z hrudochky sol³
marn³º bruk³vka ³ hr³º shk³ra
z³m’jata post³l’ nahaduº kryc’u
zamuchenu zhaxom v³jnoju ³ krykom
des’ por’ad
zahlybleno ruky u xmaru
a tam
kr³z’ vohon’ probyvaºt’s’a kv³tka
²²
shchojno narodylas’a nova z³rka
v mokromu neb³
na mokr³j p³dloz³
n³zhno s’ahaº noha za mezhu
marn³º bruk³vka ³ hr³º shk³ra
zahlybleno ruky u xmaru z³rky
a tam v³dbuvaºt’s’a dux samohubstva [bezsmert’a]
des’ por’ad rankov³ raju
vykreshy xvyl³ ³z hrudochky sol³
cehloju potom p³r’jam ³ hlynoju
star³ zh³nky bazhajut’ koxann’a
a vse zh pered smert’u kupujut’ od’ah
²²²
pr³rva – dl’a sprahlyx shchast’a
n³zhno s’ahaº noha za mezhu
des’ por’ad marn³º z³m’jata post³l’
oblychch’am prystojnost³ zm³shano farby
sv³t rozryvaº prahnenn’a kv³tky
tebe turbuº zamuchena kryc’a
sterlas’ mezha m³zh s’ohodn³ ³ vchora
kr³z’ vohon’ probyvaºt’s’a dux samohubstva
a tut [bezsmert’a] prahne koxann’a
IV
vykreshy xvyl³ ³z hrudochky sol³
tebe turbuº s’ohodn³ ³ zavtra
zamuchen³ zhaxom v³jnoju ³ krykom
cehloju potom p³rjam ³ hlynoju
vony zbozhevol³lovtratyly spok³j
hodynnyk maº dvanadc’at’ pod³lok
sterto mezhu m³zh shchojno ³ por’ad
pr³rva – dl’a sprahlyx novo¿ z³rky
v mokromu neb³ narodzheno xmaru
lah³dno zm³shano farby bruk³vky
star³ samohubstva bazhajut’ n³zhnost³
shchojno v³dbulos’a prahnenn’a shchast’a
a tam pered smert’u kupujut’ od’ah

Богдан Горобчук. Поезія (avantGarde / odisseja postfuturyzmu) / Nеабищо the best : поезія, проза / Упоряд.: Левченко О.Ґ., Стронґовський І.Ю. - Житомир : [б. в.], 2003. - 56 с. - (Бібліотека ЖОО СТМУ "Ліґа АртіС" ; вип. 6). - С.28-30.

Олена Юрчук / Olena Jurchuk. Проза "I tak bulo..." зі збірки "Nеабищо the best"

Olena Jurchuk

² tak bulo...

² tak bulo, ³ tak bude. ² doky sv³t stojatyme na kol³nax, men³ ne maº u n’omu m³sc’a. Samotn³st’ — zabavka dl’a d³tej. Kynuly sr³bne br’azkal’ce — hrajtes’a. ² vony hrajut’s’a. ² vony pest’at’ sebe u tysh³. ² vony plachut’s’a komus’ u tysh³... d³ty. D³ty! Hospody, a chy zhyly vy z³ sv³tom. Ja zhyla. Pot³m sxopylas’a za nytochku samotnosty, za c’u sr³bnu zabavku... Dumala zahrajus’a, zabudus’a, zal’ubl’us’a, znyknu. Xto ja? Xto ja? Choho varta zh³nka u c’omu sv³t³? Os’ taka sob³ rus’ava, b³loshk³ra... os’ taka sob³ krapka, sv³tova horoshyna... p’jatychuttºva sformovana symetr³ja.
S’ohodn³ m³j ostann³j den’. Nu shcho zh, slavnozv³sno korolevo, na scenu! ² ja vyjdu. A vy postavyte dzerkalo pered³ mnoju. Ohol’atymus’. Ale, jak ne rozd’ahaj, odnakovo ta sama sut’... klubochky nerv³v, dumok, pochutt³v, a os’ och³, os’ vusta, a shche zuby hostr³... syla.
Ja n³koly ne farbuvala n³ht³v. Vony v mene rozhev³. Pevno, ja ne fal’shyva. Pevno, ja — zhyva. Pevno, ja — zh³nka. ² t³l’ky pochuly “zh³nka “ — maº koxaty, maº koxanc³v. A chy maº? A chy potr³bno? Chomu potr³bno?
Odn³º¿ noch³ bula banal’na. ² t³º¿ noch³ buv v³n ³ ja, ja ³ v³n. ² to bulo tak banal’no, ³ to bulo tak xoroshe. Ale u tomu ne f³zychne. A na ranok ja krychala jomu... Ty vyr³shyv, shcho stav osoblyvym cholov³kom, dos’ahnuvshy pevno¿ hlybyny, ale ne vraxuvav, shcho zhytt’a hlybshe v³d tebe ³ tvoho zrostu, tomu ne dyvujs’a, shcho c³º¿ noch³ ja ne bazhala maty tebe za cholov³ka.
P³dl³tkovyj v³k v³d³jshov, zabravshy v mene d³vochu cnotu. Ja b³l’she ne zaxopl’ujus’a cholov³kamy na odnu n³ch. Ale ty tak vyr³shyv. Shcho zh, l’ubchyku, mushu dopomohty tob³. Kolekc³onuj mo¿ nespravzhn³ kv³ty ³ roby sob³ chuttºvyj herbar³j, ale tak lehko ty ne zmozhesh sp³znaty moº ºstvo. Pevno, zabuv chy ne pom³tyv, shcho ja — zh³nka.
A pot³m xvora lezhala p³sl’a movchazno¿ noch³ z toboju. Hor³la oblychch’am ³ t³lom. Pal’c³ shukaly pul’sujuch³ nervy ³ l³mfy, shchob xoch jakos’ prypynyty ce shalenstvo. Nav³shcho ty vyr³shyv, shcho ja pokoxala tebe?
Vnoch³ u xolodnomu l³zhku shukala por’atunku. St³ny ´valtuvaly mene, pam’jataju azbestovyj smak ¿x c³lunk³v.
Xlopchyku, shcho ty nako¿v?
A na ranok vse sprostylos’a. Vnutr³shn’a trojanda zaplakala krov’ju, ³ pot’ahlys’a dn³, koly men³ vzhe bulo bajduzhe... Ale cej m³n³kl³maks porusheno neoberezhnym zapytom.
Nav³shcho ty cholov³k?
Os’ taka vona bula, sproba p³znaty, jak ªva dala jabluko Adamu. Bezumstvo. Palajucho¿ noch³ palala... Ale ja b³l’she ne mala n³koly n³koho. Nav³shcho? Ja ne narodzhena, shchob berehty cholov³che. U c’omu sens³ ja, pevno, ne zh³nka. Xtos’ skazhe: “emansypantka”, a kl’at³ fem³n³stky zrad³jut’, zdumavshy, shcho peretvorylas’a na... ale n³.
Bula n³ch ³ bazhalos’a. Bazhalos’a xoch kohos’. Bazhalos’a na volohyx prostyradlax, u povzann³ ³z kutka v kutok l³zhka, u zhaxlyvyx krykax, jak³ rozdyraly. Tak bazhalos’a t³la, tak bazhalos’a t³la l’uds’koho ³ nav³t’ ne ef³ru, ³ nav³t’ ne v³chnoho koxann’a... t³la. A pro stat’ bulo bajduzhe. Hospody, cholov³k vyjavyvs’a zamalym dl’a toho l³zhka. V³n buv nast³l’ky m³zernym, shcho ja ne mohla v³dshukaty joho, v³n vtopyvs’a u hlybyn³ kraplyny moho potu. ² tod³ ja obyrala zh³nok. Ja sp³znavala ¿x. ² chym hlybshe sp³znavala, tym b³l’she nenavyd³la. Vony vart³ cholov³k³v. Buly na mo¿m shl’axu ³ v³dvert³ samyc³, shcho b³l’she, n³zh plot’ — t³l’ky plot’... Zustr³chala ³ tonkyx ³ntel³´entok, povnyx ³ntelektual’nyx v³z³j. Hospody, ale ³ ¿m potr³bno bulo tak malo: plot³, krov³, nerv³v... A ostann’a bula maskul³n³zovana do k³nchyk³v pal’c³v: nosyla shyrok³ shtan³, kuryla dovh³ sy´ary ³ mat’ukalas’a p³sl’a kozhnoho slova. Ja bula dl’a nyx... ² zdavalos’a, shcho bahato daju, ³ zdavalos’a, shcho kladu t³lo, ³ zdavalos’a, shcho ja krashcha koxanka, ³ ruky n³zhn³, ³ vusta tepl³, ³ och³ — v serce. Ale p³d ranok tak merzly nohy...
S’ohodn³ u mo¿j k³mnat³ tyxo: n³ stohon³v, n³ kryk³v, n³ toho, shcho l’udy nazyvajut’ koxann’am. Ale bula odna mr³ja. Odna — ºdyna. Tepla, jak vran³shn³j son’achnyj zajchyk, jakyj zalazyt’ p³d kovdru ³ loskoche nohy. Ja pysala ¿j v³rsh³, ja z³rky v serce rozsypala, ja... ja... ja... ² moº¿ syly vystachylo b na zhytt’a. Ale ja vtopyla ¿¿ u lazn³ vnoch³, koly tyxo jshov doshch. Naj ne muchyt’s’a, naj ne znaº c’oho sv³tu. A pot³m zakryvaly dver³. Najl³psh³ druz³ dyvylys’a koso. Za mnoju krokuvalo bozhev³ll’a. A shche b³l’a hrudej prytulylas’a had’uka — zrada, ale ja ne bula samotn’oju. Ja tod³ shche sv’ato v³ryla, v³ryla u cej sv³t, nav³t’ takyj propashchyj. Xoch ³ zaraz, pevno, men³ daleko do dekadansu. Durnen’k³ l³kar³ skazaly, shcho ja xvora, shcho z³znajus’a u zlochyn³, jakoho ne ko¿la, shcho j trupa ne znajdeno, a, navpaky, ta, jaku oznachyla trupom zhyve, ta v dush³ vbyla. ² to — najh³rshe.
Ja dovho xvor³la. Lezhala oblychch’am do stel³ ³ roz’hl’adala v³zerunky shpaler. Kv³ty — trojandy... Jak to davno ja ne v³dchuvala ¿x zhyvoho duxu. N³, ne skarzhus’a. T³l’ky ja znaju, jak³ men³ potr³bno daruvaty, t³l’ky ja mozhu zrobyty ce najkrashche.
Ale u t³ dn³ ja v³ryla, shcho samotn³st’ — to najh³rshe. ² ne bulo pered kym rozklasty dushu na spektry, zm³shaty barvy sl’ozamy ne bulo pered kym. ² ja blukala k³mnatoju, vyhadujuchy najvrazhajuch³ sposoby su¿cydu. Ale bulo shkoda t³la. ² lyshalas’a t³l’ky odna vona — dusha. Pered Novym rokom pofarbuvala ¿¿ v rudyj kol³r, stala chekaty novoho tys’achol³tt’a dl’a kohos’, bo dl’a mene ³ sto rok³v — ce vzhe v³chn³st’. A sn³hu ne bulo. ² ne bulo pjanoho D³da Moroza. ² n³xto toho dn’a ne poklav podarunky p³d taku samu rudu, jak ³ moja dusha, jalynku. ² chomus’ pryhadalas’a mama. Mamo! Mamo... Nav³shcho dala ty sv³tu taku beztalannu zh³nku... Xto b mene shche pokatav na sanchatax, shchob z hory ³ vnyz let³ty, a tam u k³nc³ stojav bat’ko, a ja malen’ka, mov poroshyna, prol³taju m³zh joho nohamy... tatu! Chomu ty tod³ ne rozpov³v men³, shcho u sv³t³ vse pod³leno na dv³ d³ametral’n³ protylezhnost³ — cholov³che ta zh³noche. Mozhlyvo, tod³ ja obrala b jakus’ ³z stor³n ³ ne zavysla b u pov³tr³. Xto os’ahne mene?
Tak, tod³ ja vvazhala, shcho samotn³st’ — to smert’. A shche — tod³ ja l’ubyla Boha zhyvoho ³ v³ryla, shcho V³n krokuº poruch, doky ne zrozum³la, shcho nese mene na svo¿x ramenax... strazhdann’a.
Jak to bulo davno!
Kozhnomu bozhev³ll’u º sv³j vym³r. Ja dumala, lezhachy u l³karn³, shcho t³l’ky tut º v³l’n³ v³d Boha. ² ja koxala ¿x: blyz’ko sopuchyx napoleon³v ³ zhozef³n, h³tler³v ³ prosto prorab³v L’ox. A koly mene vypustyly, vyznavshy povne zdorov’ja, ja, zd³a´nostuvavshy vsesv³t, zrozum³la, shcho vony — najrozumn³sh³ l’udy. Vsesv³t zbozhevol³v. A pot³m vmerla v³ra. ² pochala zhyty tak, shchob n³de n³komu n³choho. ² pochala zhyty tak, shchob n³xto ne klav p³d sebe. Ale shche sv’ato nad³jalas’a ³ tyxen’ko shchoned³l³ xodyla do staro¿ Cerkvy ³ stavyla sv³chku pered ³konoju Spasytel’a. M³j mal’ovanyj Bozhen’ko! Jak to plakav Ty svo¿my masl’anymy sl’ozamy, na moju b³du dyvl’achys’, ³ plakala ja, ruky do ran tvo¿x tul’achy. Jak³ to my buly samotn³. A vs³m v³d nas potr³bno spas³nn’a, l’ubov. A my maly t³l’ky b³l’, ta po xrestu na horbax. Xto joho ponese? Pot³m ³ nad³ju vtratyla. Sporozhn³ly tvo¿ ramena, Bozhe. Nesy ³nshu.
² zachynylas’a u k³mnat³, ³ ne puskala n³koho do sebe. B³sylas’a, b³snuvalas’a, ta dush³ ne prodala.
Jak to lehko s’ohodn³ ja spohl’adaju vse te, shcho shche vchora peklo. Pevno, vyv³l’nylas’a v³d c’oho zhytt’a. Ale znaju, znaju, shcho v³ryty u shchos’ — taky treba ³ l’ubyty treba. ² jaku b ne obrav ty sered rel³´³j — Boh odyn. ² jak³ b usta ne c³luvav — smak odyn.
² s’ohodn³ lehko pyshu: tak bulo ³ tak bude. ² t³l’ky slovo, moº nevymovlene slovo varte toho, shchob prodovzhuvaty zhyty.

Олена Юрчук. Проза (avantGarde / odisseja postfuturyzmu) / Nеабищо the best : поезія, проза / Упоряд.: Левченко О.Ґ., Стронґовський І.Ю. - Житомир : [б. в.], 2003. - 56 с. - (Бібліотека ЖОО СТМУ "Ліґа АртіС" ; вип. 6). - С.25-27.